Monasticon Praemonstratense

Id est Historia Circariarum atque Canoniarum Candidi et Canonici Ordinis Praemonstratensis
Tomus Primus / Volume II
Norbert Backmund, O. Praem. Auctore
Ecclesiae Windbergensis in Bavaria Canonico
Staubing, 1952
CIRCARIA ANGLIAE
[Siglum huic circaria: ANG]

ELENCHUS MATERIAE:

Praefatio
Monasteria Angliae secundum Dioeceses Divisa
Item Divisa in Comitatus
Capitula Circariarum Angliae 1471-1504
Visitatores et Commissarii Abbatum Generalium in Anglia
Fontes
Litteratura
Domi:
Alnwick
Barlings
Bayham
Beauchief
Beeleigh
Blackwose
Blanchland
Broadholme
Cammeringham
Cockersand
Combswell
Coverham
Croxton
Dale
Durford
Easby
Eggleston
Guizance
Hagnaby
Halesowen
Hornby
Irford
Kayland
Langdon
Langley
Lavendon
Leyston
Newbo
Newhouse
St. Radegund
Shap
Snellshall
Stixwold
Sulby
Tal-Y-Llychau
Torre
Tupholme
Warburton
Welbeck
Wendling
West Dereham
West Ravendale
Dubia
Praetermissa
Notae

PRAEFATIO:  <<ELENCHUS MATERIAE>>

Versus medium saeculum XII stupenda evolutio ac propagatio Cisterciensium in Anglia finem acceperat, cui successit tempus illustrium ordinem canonicorum [ANG-01], Sti. Augustini scilicet (vulgo "Black Canons"), qui habuerunt in hoc regno 193 canonias, et Praemonstratensium, vulgo "White Canons" nuncupatorum.  Ordo noster venit in insulas anno 1143 e Flandria (Licques).  Cum esset gallici originis, favit illi inferior nobilitas anglo-normannica, praesertim familia et latior propinquitas Ranulphi Glanville, fundatoris de Leiston [ANG-02].  Nulla autem fundatio procedit a domo regia.

Iam saeculo XIII triginta eius canoniae in Anglia erant divisae in tres circarias, australem enim sive meridionalem, mediam sive medianam, et borealem, quae per saecula etiam canonias Scotiae complectebatur.  Sed cum sit evidens, Circariam Scotiae in fine fuisse sui juris, illam infra separatim tractabimus.  Quia ceteroquin evolutio et historia domuum in Anglia quoad omnia concordant, cunctas coniunctim proponimus.   Secundum catalogum quendam ex abbatia Stae. Radegundis anni 1288 [ANG-03] divisio earum in singulas circarias erat sic:

  • Leyston

  • Langley

  • West Derham,

  • Torre

  • Tichfield

  • St. Radegund

  • Bayham

  • Durford

  • Langdon

  • Beleigh

  • Wendling

Quibus accedit Fearn, de qua vide infra apud Circariam Scotiae, et abbatia unica in Wales sita, Tal-y-Llychau, quae tunc ad nullam circariam pertinebat, et nonnisi post annum 1290 medianae est aggregata.  Asceteria et prioratus in nullo indice occurrunt.   Notandum est, abbatiam Welbecensem in indicibus in Anglia redactis [ANG-04] medianae esse adscriptam, dum ceteri omnes, nobis noti, eam boreali attribuunt.  Etsi nullus praelatus Ordinis in Anglia vel in Scotia fuerit infulatus praeter priorem capituli cathedralis de Whithorn [ANG-05], canoniae Praemonstratenses optime floruerunt, et haud paucae inter illas erant conspicuae et insignes, ut Torre, Welbeck, Alnwick, Easby, et Bayham.  Quoad bona et divitias autem potius modestae erant dicendae, quia fundatores earum, barones secundi gradus (sic dicti "curiales") generatim non erant locupletes.  Fuerunt in Anglia abbatiae aliorum ordinum perantiquae et regiae pluries fundationis, quorum redditus annui excedebant mille vel duo millia librarum, dum ex 30 domibus ordinis nostri octo tantum gaudebant provdntibus annuis inter 200 et 400 libras [ANG-06].  Ditiores erant Torre 9398 libr.) et Croxton (385).  Eggleston, quae habuit 36 libras tantum, Tupholm, Durford et Wendling semper penuria laborabant.   Primae duae fundationes de Dale, prioratus de Snellshall et de Blackwose egestate perierunt, canoniae Otham et Brockley tantum unione poturerunt salvari, quod et intendebatur pro Langdon et St. Radegund.

Videtur systema "autarchiae", initio in Ordine ad normam Cisterciensium vigens, quo bona monasterii in curiis divisa a conversis colebantur, in Anglia iam ocius quam alibi fuisse abolitum.  Rarissime in documentis fit curiarum mentio, conversi vero, saeculis XII/XIII, et rarius XIV memorati, saeculo XV iam non inveniuntur.   Nobiles fundatores titulo "patronatus" (anglice: advowson) ampla sibi in monasteria vindicaverunt jura.  Quae jura erant hereditaria, at pluries exstinctione familiae, donatione regia, vel immo alienatione transierunt ad alis manus.  Patroni illi, quomodocumque haec jura sint adepti, semper fundatores se nuncupaverunt, et raro tantum advocati et fundatores erant duo diversi.  Multi eorum habuerunt ius praesentandi abbatibus canonicos et fratres ad proprium arbitrium ad receptionem in Ordinem ("ius faciendi canonicos") [ANG-07].  Numerus horum "canonicorum additionalium" per contractum erat fixus.  Hic mos, saepius sane in abusum degenerans, a Capitulo Generali anni 1231 expresse pro patronis abbatiae Torrensis est legitimatus.

Tempore, quo Ordo in Angliam advenerit, monasteria duplicia proprie dicta iam erant derogata.  Ideo asceteria ibi on extiterunt praeter tria, quae initio in vicinia duarum primarum fundationum (Newhouse et Alnwick) circa annos 1143-54 sunt orta, illisque quoad omnia erant unita atque subiecta.  Probabiliter ab ipsa abbatia matre erant condita ex bonis fundatitiis, et nobiles, quos habent pro fundatoribus varii auctores, nil erant nisi benefactores.  Elucet ex amplo archivo Neohusiensi, quod abbas loci saeculo XII in ambabus asceteriis sibi subiectis vestivit sorores, et professiones earum recepit.  Obiturio eiusdem abbatiae insertae sunt "sorores nostra in Irford", et "in Brodholme", in chartis et donationibus memorantur "fratres et sorores de Newhouse".  In asceteriis aderant aliquot canonici, initio etiam conversi.  Superior asceterii erat "magister" ad nutum abbatis, cui prior et custos erant adlati.  Probabiliter etiam aliqua asceteria aliorum ordinum se subiecerunt directioni spirituali Praemonstratensium, quod videtur constare de Stixwould et de Swine, de quibus vide infra.

Clausura monialium, a Capitulo Generali "per gratiam" vlade mitigata, a patribus circariae anno 1316 est redintegrata, sanciente postea ipso Capitulo Generali.   Medio saeculo XIV, parthenon Guizance videtur desiisse [ANG-08]; superstites Irford et Broadholme, pauperes et haud conspicui, hoc eodem tempore quoad bona facti sunt sui juris.  Moniales vocatae sunt "Dame".

Dryburgh in Scotia iam anno 1184 obtinuerat privilegium administrandi ecclesias incorporatas ternis vel quaternis canonicis.  Quam secutae sunt, ante finem saeculi sequentis, canoniae in Anglia: Westdereham, Shap, Tichfield, Torre, Halesowen et Welbeck.   Dein et reliquae hoc fecerunt, et quidem praecipue ob rationem pecumiariam.   Notandum est enim, canonias administrationem ecclesiarum extra claustra assumpsisse saepius coacti ab episcopis, praesertim ab Hugone Grosseteste, archiepiscopo Eboracensi.   Illi nempe jure merito non cessabant urgere, ut apud ecclesias rurales, a nobilibus monasteriis datas, propter plebem exponantur sacerdotes.  Ita monasteria coacta sunt, ut aut sacerdotes saeculares ibi alerent, aut, ex parsimonia, proprios confratres ibi exponerent.  A saeculo XIV, ex defectu personarum generatim unus tantum parochus in istis ecclesiis erat expositus.  Multae ecclesia ab initio administrabantur excurrendo.  Possederunt abbatiae etiam capellas incorporatas (cantariae, chantries), capellanis ex Ordine instructas.  Modus administrationis ecclesiarum incorporatarum erat valde irregularis.  Ecclesiae commissae sunt tim canonicis parochis "ad vitam", tum iisdem "at nutum", tum sacerdotibus saecularibus, et saepius invenimus canonicos Ordinis apud ecclesias huic alienas [ANG-09].  Praeter morem, immo contra Statuta, Ordo noster habuit in Anglia etiam aliquot prioratus, qui neque ut merae curiae, neque ut parochiae habendi videntur, sed qui saltem initio erant domus vere formatae.  Sic dictae "cellae" enim, id est prioratus dependentes ab aliqua abbatia, in Anglia pluries erant corpora juridica separata, propriis bonis fundatitiis, et propriis ecclesiis incorporatis gaudentes.  Videtur viguisse in illis, saeculo XIII, vera vita conventualis, et verbum fit de "priore et capitulo", ex abbatia-matre desumptis [ANG-10].  Aliquae canoniae, tamquam prioratus fundata, postea in abbatias sunt evectae, ita Hagneby, Dale et Cockersand [ANG-11], probabiliter etiam Tal-y-Llychau.   Ceteroquin duplicem speciem prioratuum distinguimus in Anglia.  Prior sunt cellae abbatiis anglis subditae (Warburton, Hornby, Snellshall, Blackwose, Kayland).   Ipso saeculo XIII autem, Warburton, Snellshall, et Blackwose interierunt, de Kayland nil scitur certi.  Hornby sola superstes, saeculo XV duobus vel tribus canonicis praedita, considerabatur exinde tamquam pars integrans bonorum Croxtoniensium.   Secunda species sunt prioratus ad abbatias gallicas spectantes, vulgo "alien priories" nuncupati.  Ordinis nostri erant tres in Agnlia: Cammeringham, Charlton, et West Ravendale.  A nobilibus normannis maturo tempore fundati, pluries bonis fundatitiis abbatiarum adnexi sunt.  Reges Angli, Gallos debellantes, in posterum eos aegre tulerunt, ideo in decursu saeculi XIV suppressi, dein venditi vel ad alios fines conducti sunt.  Numquam de iure pertinuerunt ad circarias Angliae.

Nec monasteriis Angliae defuerunt tempora, quibus disciplina erat relaxata, sed numquam tantopere, sicut in quibusdam circariis in continente sitis accidisse lugemus.   Peculium certe viguit a saeculo XIV, in cuius fine singuli religiosi, immo et novitii, haereditates privatas acceperunt.  In fine saeculi XV a reformatore Redman peculium est restrictum ad unum libram quotannis pro vestimentis, sed non abrogatum.   Systema commendarum vix fuit in usu in hoc regno.  Paternitates singularum domuum saepius fuerunt mutatae.

Ex tribus catalogis bibliothecarum qui supersunt, videmus has canonias libris bene fuisse praeditas.  Ita bibliotheca Tichfeldensis anno 1400 mille circiter opera complectebatur.  Ceteroquin de cultu scientiarum in his circariis pauca tantum habemus testimonia.  Abbates nec domi, nex Oxonii et Cantabrigii collegia seu scholas instituerunt, ut fecerunt omnes fere Ordines.  Nec scriptores inveniuntur multi:   citari queunt Joannes Wigenhall abbas, et Thomas Wigenhall, ambo ex abbatia West Dereham (saec. XV).  Richardus Anglus, qui in abbatia Arnsbergensi vitam suam finivit, eodem saeculo scriptis excelluit.  Notandi sunt insuper plures chronistae, praesertim Thomas de Muskham, auctor pretiosi Chronicae de Dale medio saeculo XIII [ANG-12].  Ex qua Chronica scimus, saeculo illo in Anglia nonnullos fratres fuisse consideratos in Ordine tamquam "sanctae memorie" vel "venerabiles".   Ita Joannes Grauncorth, abbas in Dale, et "Beatus Augustinus de Lavendon", qui ibi erat abbas annis 1233-37.  Aliunde hoc nobis notum est de fundatore canoniae Cockersand, Hugone Eremita.  Invenirentur certe multo plures viri scientia vel sanctitate eminentes, si bibliothecae et archiva monasteriorum in Anglia minus essent deleta vel amissa.

Saeculo XIII, nexus cum Ordine et cum Praemonstrato erant arcti.  Abbates de Bayham et de St. Radegund, jure paternitatis ipsi archicoenobio submissi, circa multa, praesertim in visitationibus, aliquomodo erant privilegiati.  Ex Anglia sunt orti duo abbates generales: celeber ille Gervasius [ANG-13], et Wilhelmus de Dale (1233-38).   A saeculo XIV, Circariae Angliae per bella continua illius regni cum Gallia et cum Scotia, a capite Ordinis sicut ab abbatiis scoticis paulatim sunt separatae.   Eduardus I Angliae rex monasteriis alta vectigalia imposuit, ac ea vetuit tallias quaslibet solvere capitulis et Abbatibus Generalibus in Gallia.  Anno 1307 unni abbatibus anglis omne iter in Galliam est interdictum sic dicto Statuto Carleolensi.   Etiam nobiles Angli, id est patroni et advocati abbatiarum, certatim huic statuto applauserunt.  Abbates nostri, anno 1310 Lincolnii adunati, decreverunt regi potius obtemperare quam Ordini.  Exinde Abbas Generalis anno sequenti eos excommunicavit praeter abbates de Sulby, Langdon, Beeleigh et St. Radegund, qui ei manserant fideles.   Abbates appellaverunt ad Sanctam Sedem, felici cum exitu, et ideo anno 1313-14 Abbas Generalis anathema suum revocare coactus est.  Anno 1316 Capitulum Generale statuit sequentia:

1.
Soli visitatores annui Circariarum in posterum tenentur Capitula Generalis adire, item abbates neoelecti.
2.
Abbas Generalis potest visitare Circarias Angliae personaliter omni tempore, sed per deputatos omni quinquennio tantum.  In neutro casu abbates Angli aliud quid contribuere debent quam sustentationem illorum durante itinere in Anglia.   Visitatores deputati nequeunt deponere abbates.

Ad inducendos abbates Angliae ad oboediendum conventioni supradictae, Adam de Crecy, Abbas Generalis, hoc tempore dicitur construxisse Praemonstrati amplam et sumptuosam "Aulam Angliae et Scotiae".  Usque ad bella cum Gallia (ab an. 1343) tamen quotannis aliqui abbates Angli in Praemonstratum venire solebant.  Ab anno 1369 nonnisi rarissime praelatus quidam extraneus visitationes in Anglia potuit peragere.  Deinceps abbas Generalis nominavit quendam abbatem Anglum commissarium et visitatorem.  Durante schismate Avenionensi scissura adhuc increvit.  Cum enim Abbas Generalis fuerit assecla antipapae.  Urbanus VI ad tempus omnem potestatem generalitiam transtulit ab abbatem Welbecensem.  Saeculo XV, quo conventio anni 1316 non amplius erat in vigore, hoc munere functi sunt abbates Bayhamenses, et ab anno 1459 Richardus Redman Shappensis, de quo infra.

A saeculo XIV abbates Angli tenuerunt omni triennio capitula sua tum nationalia [ANG-14], id est, demptis quidem Scotis, tribus circariis communia, tum provincialia, id est pro singulis circariis tantum.  Fieri solebant haec capitula regulariter in ecclesiis endicantium in urbibus favorabiliter sitis.  Saeculo XV, cum abbates paecipuarum canoniarum inter se aemularentur, partitiones sunt ortae, quae separatim habuerunt sua capitula.  Separatio a capite Ordinis ansam dedit neglectui statutorum et abolitioni habitus Ordinis [ANG-15], cuius loco nigrae ac caeruleae vestes sunt introductae.  Iubente vero Summo Pontifice, anno 1429 iterum albae sunt resumptae.   A medio saeculo XV, ope Richardi Redman, abbatis de Shap et Visitatoris generalis Ordinis in Anglia, reformatio tanto successu est peracta, ut circa annum 1500 dictus visitator vix aliquid invenerit vituperandum in singulis canoniis.  Gratum est nobis, quod Relicta visitationum illius, intimam vitam canoniarum per medium fere saeculum nobis fuse revelantia, omnia sint conservata.

Separatio vero ab Ordine revocata est anno demum 1503 vel paulo post, cum Capitulum Generale instanter insinuaverit abbatibus Angliae et Scotiae, ut tandem aliquando tallias Ordini debitas solverent.  Anno 1508 William Curlew, abbas de Langley, ab eo nominatus est visitator Angliae. Qui cum esset persona minime grata et idonea, lites et scandala sunt orta, quae finierunt in exemptione completa Circariarum Angliae, Sancte Sede confirmante, anno 1512 [ANG-16]. Abbati Welbecensi collata est potestas quasi-generalitia. Nec minus interea Capitulum Generale pro iure suo dimicavit, ac postremo anno 1531 exemptio Anglorum a Sta. Sede denuo ad irritum est facta, sed frustra, quia paulo post totum regnum a fide catholica se separavit. Cardinalis Wolse abbatiam de Bayham iam anno 1524 de licentia Papae suppresserat, et mox Henricus VIII rex hoc destructionis opus perfecit. Annis 1535 -- quo omnes abbates nostri Angli oboedientiae erga Stam. Sedem abiuraverant -- et 1536, monasteria minora, quorum redditus annui 200 Libras non excedebant, sunt suppressa. In qua suppressione, superioribus tantum pensio est concessa, reliqui autem religiosi pluries in abbatias superstites refugerunt. 16 de 33 domibus hac lege sunt plexae. Aliquibus autem, et ipsis de minoribus, rex pepercit; ita paupercula Eggleston anno demum 1540, ultima domus Ordinis est dissoluta, et anno 1537, rex "novellam plantacionem" monialium Ordinis nostri instituit in Stixwould. Annis 1537-38 plures canoniae sunt suppressae praesertim in circaria mediana, annis 1539-40 vero reliquae domus omnes. Omnia bona dein a fisco regio sunt sequestrata, et simul cum aedibus, sub decurru saeculi XVI, paulatim laicis, praesertim nobilibus de domo regia bene meritis, sunt tradita. Religiosi, quorum multi a fide catholica deficientes matrimonium inierant, pensionem receperunt.

Aedificia, in quantum ex ruderibus adhuc dignosci possunt, inter se sunt valde consimilia.  Ecclesiae sunt fere omnes unius navis tantum [ANG-17], cui saepe saeculis XIV-XV altera navis lateralis et unica turris adiungebantur.  Capitula, ut de more in Anglia, erant generatim aedificia separata, sacelorum contiguorum instar, rotunda, polygona vel rectangularia cum tribus navibus.  Refectorium in Anglia "Frater" nuncupatur.

Sors aedium desolatarum, quondam, ut elucet e recessibus visitationum abbatis Redman, arte et decore saepe praestantium, post suppessionem erat tristissima.   Statim iussu regis omnes ecclesiae suis tectis, ex plumbo confectis, sunt destitutae, quod fuit causa ruinae et interitus.  Nulla ex eis versa est in usum parochialem, praeter ecclesiam mutilatam in Blanchland.  Ruinas conspicuas ecclesiarum simul et aedium claustralium admiramur in Bayham, Eggleston, Leyston et Torre.   In Easby perpulchrae et extensae ruinae, praesertim monasterii, supersunt.   Rudera vel aedes superstites minoris momenti invenimus in Beleigh, St. Radegund, Langley, Tichfield, Beauchief, Dale, Halesowen, Tal-y-Llychau, Tupholme, Alnwick, Blanchland, Cockersand, Coverham, Shap, Guizance, Cammeringham et West Ravendale.   Fere nihil subsistit in Durford, West Dereham, Barlings et Welbeck.  Reliquae canoniae omnino solo sunt aequatae.  Saepius, ut in Croxton et alibi, nuper fundamenta sunt effossa.

Archivalium sors est valde diversa.  Sunt domus, quarum historia satis bene est documentata, sunt aliae, de quibus omnia documenta perierunt.   Generalia supersunt sequentia:

1.
"Registrum Visitationum" Richardi Redman 1459-1505, in Bodleian Library, Oxford, MS Ashmole 1519.  Publ. a A. GASQET in CAP (vide infra).
2.
Transscriptiones alicuius amissi "Registri Praemonstratensis" factae a Francis Peck (1692-1743), in Brit. Museum, London, Add. (Sloane) MSS 4934, 4935.   Pariter publicatae sunt a Gasquet eodem loco.  Incertum est, num Peck hoc registrum transscripserit ex toto.

Cartularia supersunt de Barlings, Bayham, Beauchief, Cockersand, Croxton (2), Dale, West Dereham, Durford, Easby, Langdon, Langley (2), Leyston, Newhouse, St. Radegund, Torre, Welbeck, Obituaria tantum de Beauchief, et fragmentum de Newhouse.   Inventarium bibliothecae ex Tichfield, Welbeck et St. Radegund.  Chronica vel Annales de Dale, Hagneby, Alnwick et Barlings.

Integrum, vel fere, archivum periit de omnibus prioratibus et asceteriis, de Coverham, Lovendon, Newbo, Tal-y-Llychau, Tupholme, Beleigh et Blanchland, Eggleston.

Nonnulla ex archivalibus supradictis sunt mutilata, vel transscripta posteriora.  Feliciter in Anglia historici iam saeculi XVI coeperunt transscribere manuscripta ex archivis monasticis, quorum originalia interea sunt amissa.  Maior pars eorum quae supersunt, asservantur in British Museum vel in Public Record Office Londini, in Bodleian Library Oxonii, minor autem in bibliothecis aliorum collegiorum universitatum, vel immo privatorum.

Ordo noster, a saeculis in Anglia exstinctus, nostris diebus eo revertit, et quidem et hac vice e Flandria.  Abbatia Tongerloensis anno 1872 fundavit prioratus in Crowle, Spalding et Manchester [ANG-18], qui tamen potius domus parochiales sunt quam monasteria.  Prioratus vero in Storrington, ab abbatia Ferigoletensi in Gallia saeculo peracto conditus, nuper transiit ad abbatiam Tongerloensem, quae intendit ibi instituere primam canoniam sui juris Ordinis nostri in Anglia post reformationem.

<<ELENCHUS MATERIAE>>

MONASTERIA ANGLIAE SECUNDUM DIOECESES DIVISA:  
 <<ELENCHUS MATERIAE>>

CANTURBURY

CARLISLE

CHICHESTER:

DURHAM

EXETER:

HEREFORD:

LICHFIELD:

LINCOLN:

LONDON:

NORWICH:

ROCHESTER:

ST. DAVIDS:

SALISBURY:

WINCHESTER:

YORK:

<<ELENCHUS MATERIAE>>

MONASTERIA ANGLIA DIVISA IN COMITATUS:
<<ELENCHUS MATERIAE>>

BUCKSHIRE:

CARMARTHEN:

CHESHIRE:

DERBY:

DEVON:

ESSEX:

HAMPSHIRE:

HEREFORD:

KENT:

LANCASHIRE:

LEICESTER:

LINCOLN:

NORFOLK:

NORTHAMPTONSHIRE:

NORTHUMBERLAND:

NOTTINGHAM:

SUFFOLK:

SUSSEX:

WESTMORELAND:

WILTSHIRE:

WORCESTER:

YORKSHIRE:

<<ELENCHUS MATERIAE>>

CAPITULUM CIRCARIARUM ANGLIAE 1471-1504:
<<ELENCHUS MATERIAE>>
Secundum Registra abbatis Redman:

Inter 1471 et 1475:

ante 1476:

1476:

1479:

1480:

148(3?):

1486:

1487:

1489:

1492:

1495:

inter 1495 et 1501:

1504:

<<ELENCHUS MATERIAE>>

VISITATORES ET COMMISSARII ABBATUM GENERALIUM ANGLIAE:  <<ELENCHUS MATERIAE>>

1.  Visitatores de facto (Colvin, et Acta Cap. Gen Laon):

2.  Nominales (Acta Cap. Gen Laon):

<<ELENCHUS MATERIAE>>

FONTES:  <<ELENCHUS MATERIAE>>

Fontes historici in archivis gubernii et episcoporum asservati, nitide generatim expensis publicis a saeculo peracto publicantur in sic dictis editionibus "Public Record Office", vel "H.M. Stationery's Office" Londini.  Multa etiam, praesertim Registra Episcoporum fere integra adhuc existentia, ope societatum privatarum in lucem procedunt.  Quae editiones omnes, archivis monasticis proprie dictis praeter pauca supra notata amissis, sunt uberrimus fons pro exaranda historia nostrarum circariarum.

Magnam partem harum serierum excerpsimus, excerptaque in rubrica "Litteratura" ad calcem singulorum monasteriorum adnotamus.  Optime haec omnia invenies congestum in opere praestatnissimo H.M. Colvin, infra allato, ex quo etiam omnes series abbatum transsumpsimus.  Si aliquid in illis aliunde est desumptum, expresse adnotamus.

BREWER, Lett. Henry VIII

J.S. BREWER et J. GAIRDNER, Calendar of Letters and Papers, foreign and Domestic, of the Reign of Henry VIII, preserved in the Public Record Office London, 21 volls. London 1882-1910

Cal. Cance. Var.

Calendar of Chancery Rolls, Various, 3 voll. 1277-1326, London, 1912

Cal Chanc. Warr.

Calendar of Chancery Warrants I, 1244-1326, ibidem 1927

Cal. Chart. R.

Calendar of Charter Rolls, 6 voll., 1226-1516, ibidem 1903-27

Cal Close R.

Calendar of Close Rolls, preserved in the Public Record Office, 57 voll., 1227-1461, London 1902-37

Cal. Fine R.

Calendar of Fine Rolls, 20 voll., 1272-1471, ibid. 1911-40

Cal. Inqu. Misc.

Calendar of Inquisitions Miscellaneous (Chancery), 3 voll. H.M. Stationery Office, London 1916-37

Cal. Inqu. p.m.

Calendar of Inquisitions post mortem, 16 voll., ibidem 1906-15

Cal. Lib. R.

Calendar of Liberate Rolls, 5 voll., 1226-67, ibid, 1917-37

P.L. Pet. I

Calendar of Entries in the Papal Registers, relating to Great Britain and Ireland: Papal Letters, 12 voll. -- item: Petitions 1 voll. (London 1893-1933) -- Voll. 13 et 14, ad prelum parata, habentur tamquam MS in P.R.O. Londini [ANG-19]

Cal. Pat.

Calendar of Patent Rolls, 66 voll., 1216-1563, London 1901-48.

C.R.R.

Curia Regis Rolls 1199-1230, 8 voll., ibidem 1922-29

F.N. DAVIS, Rotuli Ricardi Gravesend, Dioec. Lincolniensis, Canterbury & York Soc., 1925

RDepKPR

Reports of the Deputy Keeper of the Public Records, London 1840, sq.

HMCR

Historical Manuscripts Commission Reports, 22 reports ab anno 1870, in 81 coll. Londini

FARRER/CLAY

W. FARRER et C.T. CLAY, Early Yorkshire Charters (anterior to the 13th Century) 8 voll., Yorksh. Archaeol. Soc. Record Series, Edinburgh 1914-49

CAP

A. GASQUET, Collectanea Anglo-Praemonstratensia (Royal Historical Society, Camden 3d ser. vol. 6, 10, 12) 2 voll., London 1904-06

GIRALD.CAMBR

GIRALDI CAMBRENSIS Opera, edd. J. BREWER London 1861-91 8 voll.

R. HILL, The Rolls and Registers of Bishop Sutton of Lincoln, 1280-99, 2 voll. Loncolnshire Record Series, Hereford 1948

W. HOLTZMANN, Papsturkunden in England, I. Bibliotheken und Archive in London, II. andere. Berlin 1930-35.

P.H. JEAYES, Descriptive catalogue of Derbyshire Charters in Public and Private Libraries, London 1906.

L.LANDON

The Cartae Antiquae Rolls 1-10, London 1939.

LELAND

The Itinerary of John Leland in or about the years 1535-1543, ed. HEARNE 1744, et L. TOULMIN SMITH 4 voll., London 1908-10.

LIB. FEOD.

Liber Foedum, or the Book of Fees, commonly called Testa de Newill 1198-1293, 2 voll., et 1 vol. Index, London 1921-37.

North. Pleas.

Northumberland Pleas from the Curia Regis and Assize Rolls 1198-1272. (ed. Newcastle upon Tyne Records Committee 1922)

W.D. PECKHAM, The Cartulary of the High Church of Chichester, 2 voll., Sussex Record Society, Cambridge 1942-43.

Pipe Rolls

Pipe Roll Society Publications, Two Series, 51 vol., London 1844.

Reg. Chichele

The Register of Henry Chichele, Archbishop of Canterbury, 1414-43., 4 voll., ed. E.F. JACOB et H.C. JOHNSON, Oxford 1937 sq.

Reg. Archb. York

Registers of Rolls of the Archbishops of York, Publ. Surtees Society,

  1. Walter Grey (1215-55) 1872, 2 vols.

  2. Walter Griffard (1266-79, 1904

  3. William Wickwane, 1279-85, 1907

  4. John le Romeyn, 1286-96, 2 voll. 1913-16

  5. Thomas Corbridge, 1300-04, 2 voll. 1925-28

  6. Robert Greenfield, 1306-15, 5 voll, 1931-40

Rolls Series

Rerum Brittannicarum medii aevi Scriptores, or Chronicles and Memorials of Great Britain and Ireland during the Middle Ages, published by the Authority of Her Majesty's Treasury and under the Direction of the Master of the Rolls (99 opera in 251 tomis), 1858-96.

RYMER T. & SANDERSON R., Foedera, Conventiones, Litterae et cujuscumque Generis Acta Publica inter Reges Angliae et alios quosvis Imperatores, Reges, Pontifices, Principes vel Communitates. (edd. A. GLARKE et F. HOLBROOKE) 4 voll., London, Rec. Com. 1816-69.

STENTON E.L.A.

D. STENTON, The Earliest Lincolnshire Assize Roll 1202-09, Lincoln, Record Soc. 1926

STENTON Doc.

F.M. STENTON, Documents illustrative of the Socal and Economic History of the Danelaw, British Academy 1920

Taxatio Nicolai IV

Taxatio Ecclesiastica Angliae et Walliae auctoritate Nicolai IV 1288-92, Record Commission, London, 1802

THOMPSON Vis. Rel. H.

A.H. THOMPSON, Visitation of Religious Houses in the Diocese of Lincoln 1420-49, 3 voll. Canterbury & York Soc., London 1915-27

THOMPSON Vis. Dioc.

IDEM, Visitation of the Diocese of Lincoln 1517-31, 3 voll., Lincoln Record Society, Hereford 1940

L.A.R.

W.S. THOMSON, A Lincolnshire Assize Roll for 1298, The Lincoln Record Society, Hereford 1944

Val. Eccl.

Valor Ecclesiasticus 1535, 6 voll., British Record Commission, London 1810-34, ed. J. HUNTER

<<ELENCHUS MATERIAE>>

LITTERATURA:  <<ELENCHUS MATERIAE>>

Abbreviationes:

Th. ALLEN, The History of the County of Lincoln, 2 voll. London 1834

IDEM, History of Yorkshire, 3 voll. -- ibidem 1828-31

G. BASKERVILLE, English Monks and the Suppression of Monasteries, London 1937

E. BECK, The Appropriated Churches of the English White Canons, in: Anal. Praem. V (1929) et VI (1930)

E. BLOMEFIELD & C. PARKIN, A Topographical History of Norfolk, 10 voll. (1807/09)

J. BURTON, Monasticon Eboracense, York 1758

A.W. CLAPHAM, Architecture of the Premonstratensians with Special Reference to their Buildings in England, in: Archaeologia LXXIII (1923) pp. 117-46.

H.M. COLVIN, The White Canons in England, Oxford 1951.

R.A. CRAM, The Ruined Abbeys of Great Britain, New York 1905.

H.J. ELLIS, Index to Charters and Rolls in the British Museum, 1912.

Dict. Nat. Biogr.

Dictionary of National Biography (edd. L. STEPHEN & S. LEE) 63 voll.

W. DUGDALE, Monsticon Anglicanum 3 voll., Londini 1655-73 -- nova editio revisa 8 voll. ibidem 1817-49

A. GASQUET, The Greater Abbeys of England, London 1908

IDEM, The English Premonstratensians, in Royal Historical Society, New Series XVII (1903) p. 1 sq.

IDEM, Henry VIII and the English Monasteries, 2 voll. London 1893.

GEUDENS, Sketch of the Premonstratensian Order in Great Britain and Ireland (Appendix libelli W. GALWAY, Life of the B. Hermann Joseph, London 1878)

F. GROSE, Antiquities of England and Wales, 8 voll. (1783-97)

Ch. GROSS, Sources and Literature of English History up to 1485, London 1915.

H. HALL, A Repertory of the British Archives, London 1920.

HARRISON, History of Yorkshire, Gilling West 1885.

R.A. HARTRIDGE, A History of Vicarages in the Middle Ages, Cambridge, 1930.

E. HASTED, The History of the County of Kent, 12 voll. Canterbury 1797-1801.

I.C. HODGSON, A History of Northumberland, 6 voll. (1820) -- secunda edtio, procurata a Northumberland County Hist. Committee 1893-1902.

N.R. KER, Medieval Libraries of Great Britain.  A List of Surviving Books.   London, Royal Historical Society, 1941.

C.J. KIRKFLEET, The White Canons of Saint Norbert.  A History of the Praemonstratensian Order in the British Isles and America.  West De Pere, 1943.

D. KNOWLES, The Religious Houses of Medieval England, London, 1940.

C.W. LEFROY, The Ruined Abbeys of Yorkshire, London 1891.

L. LOYD and D.M. STENTON, Sir Christopher Hattons Book of Seals, Northants. Record Society XV (1950) Nr. 1, 2.

C.J. MESSENT, The Monastic Remains of Norfolk and Suffolk, Norwich 1934.

J.E. MORRIS, The North Riding of Yorkshire, 3a ed. London, 1931.

C.W. NEW, History of the Alien Priories in England to the Confiscation of Henry V, Chicago, 1916.

J. NICHOLS, Bibliotheca Topographica Brittanica, 10 voll. London 1780-1800.

G. PEDRICK, Monastic Seals of the XIIIth Century, London 1902.

N. ROBERTS, Medieval Minsters and Monasteries in England, London 1949.

W. RYE, An Index to Norfolk Topography, ibidem 1881.

A. SAVINE, English Monsteries on the Eve of the Dissolution.  Oxford Studies in Social and Legal History, Oxford 1909, vol. I.

T. TANNER, Notitia Monastica, or a Short History of the Religious Houses in England and Wales.  Oxford 1695, 2a ed. 1744, 3a: 1787.

W.H. TURNER, Calendar of Charters and Rolls preserved in the Bodleian Library, Oxford 1878.

VCH

Victoria County Histories.  Usquedum publicata sunt singula vel plura volumina comitatuum sequentium: Bedford, Berk, Buckingham, Cambridge, Cumberland, Derby, Dorset, Durham, Essex, Gloucester, Hants, Hertford, Huntingdon, Kent, Lancaster, Lincoln, London, Norfolk, Northampton, Nottingham, Oxford, Rutland, Somerset, Suffolk, Surrey, Sussex, Warwick, Worcester, York. (ed. Inst. of Hist. Research, London 1900 sq.)

M.E. WALCOTT, Inventories and Valuations of Religious Houses at the Time of Dissolution, in Archaeologia XLIII (1871)

J. WOODWARD, A Treatise on Ecclesiastical Heraldry, Edinburgh-London 1894.

T. WRIGHT, Letters relating to the Suppression of the Monasteries (Camden Society) London 1843.

Arch. Ael.

Archaeologia Aeliana, 1822 sq., New Series 1876 sq. Index 1896-97.

Arch. Cant.

Archaeologia Cantiana, 1869 sq.

Arch. Journ.

Archaeological Journal

Ass. Arch. Soc. R.P.

Associated Architectural Societies Reports and Papers

D.A.J.

Derbyshire Archaeological Society Journal, 1879 sq.

E.H.R.

English Historical Review

H.A.A.R.

Historical Association Annual Report

J.B.A.A.

Journal of the British Archaeological Association, 1844 sq.

L.N.&Q.

Lincolnshire Notes and Queries, Horncastle, 1888 sq.

MMonBrit

Map of Monastic Britain (North and South Sheet separate), Ordnance Survey, Chessington, 1950.

Norf. Arch.

Norfolk Archaeology

Proc. Soc. Ant.

Proceedings of the Society of Antiquaries

Proc. Soc. Ant. Newc.

Proceedings of the Society of Antiquaries of Newcastle o. T.

Roy. Com. Hist. Mon

Royal Commission of Historical Monuments.  An Inventory.

Sussex Arch. Coll.

Sussex Archaeological Collections

T. Lancs. A. Soc.

Transactions of the Lancashire and Cheshire Antiquarian Society, Manchester, 1885 sq.

Y.A.J.

Yorkshire Archaeological Society Journal, 1871 sq.

Cf. apud Circ. Scotiae: Chron. Melrose, Gordon.

<<ELENCHUS MATERIAE>>

DOMI:

 

NOMEN:

ALNWICK  <<ELENCHUS MATERIAE>>

Assumption B.M.V.

ANTIQUITUS:

Alnewyke, -uuic, -wyk, Alynewyke, Aunewic, Halnewyke, Alnewyck, -wyyk.

LOCUS:

In oppido eiusdem nominis in Northumbria. Dioc. Durham, Anglia [nunc Scotia].  Pronuntia recte more anglico: Annick

FUNDATIO / HISTORIA:

Abbatia insignis, secunda fundatio ordinis in Anglia [nunc Scotia].  Fundata anno 1147 ab Eustachio Fitz John, filia de Newhouse, mater de Dryburgh et de Langley.  Parthenon dpendens: Guizance.  Parochae incorporatae et administratae: London St. Dunstan in the West, Shilbottle, Wooler, Chatton, Lesbury, Alnham, Chillingham, Leconfield.   Insuper Guizance, post exstinctionem parthenonis ibidem.  Habuit hospitale adnexum ad Stum. Leonardum.  Advocatiam exercuerunt comites Northumbriae.   Status personalis: 1379: 17; 1381: 15, 1475: 21; 1500: 25; 1539: 17 religiosi.   Valor redituum aestimatus est anno 1535 104-09 Libr.  Suppressa est anno 1539.   Turris domus portariae sola superest.  Ex ceteris ruderibus apparet capitulum fuisse rotundum. 

ARCHIVALIA:

LITTERATURA:

SERIES ABBATUM (Colvin): 

<<ELENCHUS MATERIAE>>

NOMEN:

BARLINGS  <<ELENCHUS MATERIAE>>

Assumption B.M.V.

ANTIQUITUS:

Barling, -lyng, -lyngis, -lingez, -linques, -lynges, Baerlingey, Berlinges, Oxeneye (vitetur confusio cum canonia OSA Oseney juxta Oxford)

LOCUS:

Prope Langworth Station, sex milliis a Loncoln versus orientem, in eodem comitatu et dioecesi, Anglia.  Circ. Angliae medianae.

FUNDATIO / HISTORIA:

Abbatia fundata anno 1154 a Ralph de Haya in Barling Grange, filia de Newhouse.   Mox ab ipso fundatore translata est in Oxeney, retento vero nomine Barlings.   Ecclesiae incorporatae: Scothern, Stainton, Swaton, Bungay, Reepham, Barlings.   Magna benefactrix illius domus fuit inter aliis Philippa Regina, uxor Eduardi III regis.  Patronatus transiit a familia fundatoris ad illam de Camvilles, dein ad gentem Longespee, dein ad Lacys, ad domum Lancaster, et prostremo ad ipsum regem.   Valor redditus annui 242-45 Librarum.  Status personalis: 1377: 33; 1403: ca. 27; 1448: 20; ca. 1475: 17; 1488: 20; 1500: 22; 1536: 20.  Ultimus abbas Mathias Mackerell, episcopus titularis Chalcedonensis, partem habuit in seditione contra regem Henricum VIII, ac anno 1537, quo et suppressa est canonia eius, Londini martyrio coronatus est.  Rex donavit hanc canoniam duci de Suffolk, qui seditionem suppresserat.   Ecclesia habuit longitudinem 300 pedum.  Turris eius diu unicum residuum eius fuit, tandem anno 1757 maior pars corruit.  Hodiedum pauca tantum rudera supersunt.

ARCHIVALIA:

LITTERATURA:

SERIES ABBATUM (Colvin): 

<<ELENCHUS MATERIAE>>

NOMEN:

BAYHAM  <<ELENCHUS MATERIAE>>

Annunciatio B. M. V.

ANTIQUITUS:

Beg-, Beig-, Beggue-, Bege-, Beke-, Be-, Beggeham, -hamme, -hame, Beaulieu

LOCUS:

Peuliu prope Tunbridge Wells, Sussex, Dioc. Chichester.  Vitetur confusio cum abbatia Beaulieu O. Cist. in Hampshire.  Circ Angliae Australis.

FUNDATIO / HISTORIA:

1)  Brockley B.M.V.:

Brokesle, Brocle -- Inter Deptford et Lewisham, Kent. Dioc. Rochester

Abbatia fundata inter annos 1180 et 82 a Juliana comitissa de Norfolk, Brevi ante annum 1208 canonia, quae erat filia de Sulby, transfertur in Bayham, ope Roberti de Thornham, et de consensu Elae de Sackville, filiae fundatoris de Otham, et eximiae benefactricis.

2) Otham, B.M.V. et St. Laurentius:

Otteham, in parochia Hailsham, Sussex, Dioc. Chichester.  Fundata est in loco plane inepto inter annos 1180 et 83 a Ralph Dene.  Probabiliter filia de Durford.   Conventu Brockleiensi anno 1208 translato in Bayham, etiam communitas Othamensis se eo contulit inter annos 1208 et 11.  Jordanus abbas Othamensis, unicus quem noscimus, factus est primus abbas in Bayham.  Otham dein fit curia illius abbatiae.  Parva capella saeculi XIV, nunc in horreum profanata, sola ibi superest.

Abbatia de BAYHAM, quae anno 1208 obtinuit confirmationem regiam, exinde stetit sub paternitate Praemonstrati.  Ecclesia administratae: West Greenwich, Pembury, Hellingley, West Dean, Excete.  De Hailsham vide infra sub dubiis.  Status personalis: 1315: 20; 1472: 9; 1500: 11 religiosi.  Valor redituum: 152-59 Librarum.   Anno 1525 Cardinalis Wolsey de licentia Curiae Romanae hanc florentem canoniam suppressit, ad dotandum quoddam collegium.  Populus tantopere dilexit canonicos, ut post suppressionem per insurrectionem eos iterum -- ad breve tempus -- in locum suum reduxerit, Thomam Towers, unum ex illis, abbatem ibi instituens.  Conspicuae et pulchrae ruinae adhuc subsistunt, tamquam proprietas privata. 

ARCHIVALIA:

LITTERATURA:

SERIES ABBATUM (Colvin): 

<<ELENCHUS MATERIAE>>

NOMEN:

BEAUCHIEF  <<ELENCHUS MATERIAE>>

B.M.V et Stus. Thomas Cantuariensis

ANTIQUITUS:

Bellum Caput, Beau-, Beu-, Bew-, Bau-, Beawcheff, -chyf, -chefe, -chyffe, -chelf, -chiffe, -chef, -cheif, -cheff, -cef.

LOCUS:

Recte pronunciatur more anglico: Beechiff.  Juxta flumen Derwent, in parochia Norton, non longe ab urbe Sheffield.  Derbyshire, Dioc. Lichfield.  Circaria Angliae Medianae.

FUNDATIO / HISTORIA:

Abbatia fundata 1173-76 a Roberto Fitzranulph, Domino de Alfreton, qui in eam ingressus est.  Fama quae refert eum fuisse unum ex percussoribus Sti. Thomae Cantuariensis, vix probari potest.  Filia de Welbeck.  Parochias habuit: Norton, Dronfield, Wimeswould.  Valor redituum: Libr. 126-3.  Status personalis: 1475: 14; 1500: 14 religiosi.  Circa medium saeculum XV disciplina graviter erat collapsa.   Anno 1537 est suppressa.  Superest pars ecclesiae, et domus portaria, quae pertinent nunc ad civitatem Sheffield.

ARCHIVALIA:

LITTERATURA:

SERIES ABBATUM (Colvin): 

Inseri nequeunt:  Robert of Rotherham, et Thomas of Doncaster (ex obituario loci)

<<ELENCHUS MATERIAE>>

NOMEN:

BEELEIGH  <<ELENCHUS MATERIAE>>

B.M.V. et Stus Nicolaus

ANTIQUITUS:

Maldon, Maudon, Meldona, Perhendune.  Bee-, Be-, Bi, Bylegh, -leigh, -lee, -leg, -ley, -leygh, -le, leghe, Billeye, Beyle.

LOCUS:

Prope Maldon, non longe a mari, Esses, Dioec. London. Circaria Angliae Australis.

FUNDATIO / HISTORIA:

Abbatia fundata probabiliter paulo ante annum 1172 in Great Parndon a Roberto, filio Rogeri de Parndon.  Filia de Newhouse. Anno 1180 Robertus Mantel eam transtulit in Maldon, ad cuius familiam etiam patronatus transiit.  Abbatia tamen a saeculo XIII Beeleigh est nuncupata.  Saeculo XV pater abbas fuit Durford, qui mutaverat forte hoc ius cum Newhouse, pro jure paternitatis in Coverham anno 1306.  Status personalis: 1475: 9; 1488: 13; 1500: 11 religiosi.  Valor redituum 157-16 Librarum.  Habuit parochias in Ulting, Maldon, Great Wakering et Steeple St. Lawrence.  Suppressa est canonia anno 1536.  Superest ala una, quae dormitorium et capitulum continet et hodie ut domus privata inservit.

ARCHIVALIA:

LITTERATURA:

SERIES ABBATUM (Colvin): 

<<ELENCHUS MATERIAE>>

NOMEN:

BLACKWOSE  <<ELENCHUS MATERIAE>>

SS. Michael et Nicolaus

ANTIQUITUS:

Blakewose, Blakeslow, Blackwase

LOCUS:

Inter Newington et Hythe, Kent, Dioec. Canterbury.  Situs eius praecise definiri nequit.  Forsane est idem ac capella quaedam Sti. Nicolai prope Hythe versus aquilonem, ut putat Arch. Cant. XXIX 249.

FUNDATIO / HISTORIA:

Prioratus.  Fundatus ut cella de Lavendon probabiliter inter annos 1154 et 58.  Fundator eius forsan fuit Geoffre de Mandeville, Lord of Saltwood.  Anno 1206 ibi degerunt 5 canonici et unus conversus, qui prae egestate non potuerunt vivere, et in scandalum Ordinis mendicantes extra claustrum vagaverunt.  Capitulum Generale subiecit eos obedientiae Stae. Radegundis, cuius abbas debita eorum solvit, et aedes labentes restauravit, frustra reclamante abbate Lavendonensi.  Paulo post monasteriolum in bello destructum est, et dein non amplius ut domus formata restauratum.   Abbas Stae. Radegundis revocavit religiosos in domum suam.  Petentibus baronibus de Hythe mox omnino adnexum est abbatiae Stae. Radegundis, quae exinde debuit solvere annuatim 2 sh. abbati Lavendonensi.  Adhuc saeculo XIII videtur interisse.

ARCHIVALIA:

LITTERATURA:

<<ELENCHUS MATERIAE>>

NOMEN:

BLANCHLAND  <<ELENCHUS MATERIAE>>

B.M.V.

ANTIQUITUS:

Blancalanda, Albaland, Blancheland, Blankaland', Blaunchland, -elund.

LOCUS:

9 mi. SE de Hexham, Northumbria, Dioc. Durham - Circaria Anglia Borealis.   Vitetur confusio cum abbatia eiusdem nominis in Circ. Normanniae, et cum Albaland = Whitland, abbatia O. Cist. in Vallia.

FUNDATIO / HISTORIA:

Abbatia fundata anno 1165 a Wlater de Bolbec.  filia de Croxton.  Diu stetit sub paternitate de Newhouse.  Ecclesiae administratae: Heddon on the Wall, Bywell St. Andrews, Kirkharle, Bolam.  Status personalis 1379: 5, 1500: 13; 1539: 9 religiosi.  Suppressa anno 1539.  Totus vicus hodiernus de Planchland consistit partibus pristinae canoniae, vel ex lapidibus illius constructus est.  Ecclesia partim subsistit tamquam parochialis Anglicanorum, residua praelaturae nun versa sunt in diversorium. 

ARCHIVALIA:

LITTERATURA:

SERIES ABBATUM (Colvin): 

<<ELENCHUS MATERIAE>>

NOMEN:

BROADHOLME  <<ELENCHUS MATERIAE>>

B.M.V.

ANTIQUITUS:

Brodholm, Brodeholm, Brodhelme, Broddeholm.

LOCUS:

Juxta coemeterium ecclesia Sti. Botulphi in Saxilby, Nottinghamshire.  Dioc. Lincoln, Anglia, non longe ab urbe Lincoln.

FUNDATIO / HISTORIA:

Parthenon, dependens ab abbatia Newhouse.  Videtur fuisse prima fundatio pro monialibus in Anglia.  Probari nequit, Agnetem de Goxhill, uxorem fundatoris de Newhouse, fuisse eius fundatricem, sed certe fuit insignis eius benefactrix.   Possumus supponere, moniales venisse anno 1143 simul cum canonicis e Flandria.   Constat hunc parthenonem, qui habuit ecclesiam incorporatam in Thorney, et cuius redditus annui anno 1535 erant 18-11 Librarum, ad saeculum usque XIV quoad omnia formasse unum corpus cum abbatia Newhouse, ideo nec in ullo catalogo invenitur.  Saeculo XII et adhuc anno 1319 verbum fit de "fratribus et sororibus" in Brodholme.   Versus medium saeculum XIV moniales independentiam aspirabant, immo processu machinatae sunt contra patrem suum abbatem.  Anno 1354, tempore quo Isabella Angliae Regina fuit insignis asceterii benefactrix, illa vavente revera circa multa sui juris sunt factae, et jura abbatis Neohusiensis valde sunt diminuta, quod et recognitum est a patribus circariae et a Capitulo Generali.  Deinceps non plures canonici Neohusienses, sed unus tantum ibi commoratus est.  Anno 1536 est suppressum, et anno sequenti a rege laico cuidam concessum est.  Nihil de eo superest.

ARCHIVALIA:

LITTERATURA:

<<ELENCHUS MATERIAE>>

NOMEN:

CAMMERINGHAM  <<ELENCHUS MATERIAE>>

St. Michael

ANTIQUITUS:

Manerium de Cameryng-, Cambryng-, Camryng-, Cambringe-, Kambrynbgham.

LOCUS:

7 mi. NW Lincoln, in eodem comitatu et diocesi, in Anglia.  Non pertinuit circarias Angliae.

FUNDATIO / HISTORIA:

Prioratus.  Robertus de Haya dederat ante annum 1126 hunc locum abbatiae de Lessay O.S.B. (Dioc. Coutances, in Normannia).  Filius eius Richardus, fundator abbatiae Blanchelande in Gallia (Circ. Normanniae Borealis), patris sensum mutans, hoc "manerium" dedit illi suae fundationi circa annum 1155 in prioratum dependentem.   Lites, orti ex hoc inter abbatias Blanchelande et Lessay, anno 1192 in favorem prioris sunt decisi.  Rotuli Hugonis de Welles [ANG-20] loquuntur de "priore et capitulo in Cameryngham", ex quo tuto licet concludere, initio ibi viguisse vitam conventualem.  Paulo post annum 1325 adhuc ibi fuit prior, post expulsionem ultimi prioris, qui fuit de gremio Torrensi, anno 1383 a rege locatum est laicis.  Valor   redituum annuorum anno 1387: 37-11 Librarum.  Circa annum 1395 venditum est abbatiae de Hulton O. Cist. Suppressum cum illa saeculo XVI.  Pars ecclesiae subsistit.

ARCHIEVALIA:

LITERATURA (Fontes Ordinis nesciunt):

<<ELENCHUS MATERIAE>>

NOMEN:

COCKERSAND  <<ELENCHUS MATERIAE>>

B.M.V.

ANTIQUITUS:

St. Mary of the Marsh on the Cockersand, De Marisco super Kokersant, S.M. de Marisco, -de Marixo, Cocker-, Coker-, Cokir-, Cokre-, Cokyr-, Koker-, Crokesand, -sant, -sond, -sande, -saunde, -essand.

LOCUS:

Ad ripam maria, Morecambe Bay, SW Lancaster, Lancashire, Anglia, Dioc. York Circ. Angliae Borealis.

FUNDATIO / HISTORIA:

Abbatia.  Eremita quidam nomine Hugo Garth, vir sanctus, versus annum 1180 ibi se stabilivit, colligens eleemosynas undequaque ad erigendum hospitale.  Quod et exstruxit una cum duobus canonicis abbatiae Croxtoniensis, quae eodem circiter tempore fundaverat cellam cum hospitali adnexo in loco vicino Hornby.  Mox nova fundatio "B.M.V. de Marisco" facta est prioratus abbatiae Croxtoniensis, pro uno magistro, tribus canonicis et duobus conversis.  Nobiles vicini, praesertim Dominus Gulielmus de Lancaster, et Wilhelmus de Furness, Dominus de Thurnham novam canoniam tam ample dotaverunt, ut iam anno 1190 obtinuerit confirmationem Clementis PP. III, qui eam nuncupat "monasterium hospitale".  Ante annum 1199 constitutum est in abbatiam.  Locus autem, in quo erat fundata, pertinuit ad abbatiam Leicestrensem O.S.A., quae nonnisi post longas lites iuribus suis renuntiavit anno 1205.  Abhinc tantum abbatia se nuncupavit "Cockersand".  Stetit sub paternitate abbatiae Croxtoniensis, et fuit mater canoniarum Tungland et Shap.  In memoriam sui originis manutenuit xenodochium pro pauperibus et peregrinantibus usque ad suppressionem.   Habuit prioratum in Warburton, de quo infra, et administravit ecclesias incorporatas sequentes:  parochias Garstang et Great Mitton, et cantarias, id est capellas vigore fundationis proprio sacerdote provisas, in Middleton et Tunstall.   Redditus annui erant 282 Librarum.  Multa passa est canonia periculis maris, semper rodentis macerias et aedes eius, et a Scotis irruentibus, qui eam devastaverunt anno 1316.  Anno 1484, et in actu suppressionis anno 1539 habuit 22 religiosos.   Saeculo XVIII adhuc videbantur ruinae, hodie superest pulchrum capitulum tantum, quod est octogonum.  Fundamenta reliquarum aedium annis 1923/24 sunt evacuata.   Pars stallorum chori nunc asservatur in ecclesia parochiali Lancastrensi.

ARCHIVALIA:

LITTERATURA:

SERIES ABBATUM (Colvin): 

<<ELENCHUS MATERIAE>>

NOMEN:

COMBSWELL  <<ELENCHUS MATERIAE>>

S. Maria Magdalena

ANTIQUITUS:

Cumwyllan, Cumbwell

LOCUS:

NE Tunbridge Wells, Sussex, non longe ab abbatia Bayham, Dioc. Canterbury Circaria Angl. Australis

FUNDATIO / HISTORIA:

Prioratus.  Fundatus est tamquam abbatia O.S.A. tempore Henrici regis II (+1189) a Roberto de Thornham, fratre fundatoris de Brockley, et pater illius Roberti, qui translationemcommunitatis Brockleiensis in Bayham perpetravit.  Valor redituum anno 1535 fuit 81 Librarum.  Haec canonia inter annos 1220 et 29 ad breve tempus videtur pertinuisse ad ordinem nostrum.

Apparuit enim circa annum 1220, dotationem huius domus esse nimis exiguam, ut amplius posset manuteneri tamquam abbatia.  Abbas resignavit, et de consensu Stephani archiepiscopi Cantuariensis, et Mabel de Gatton advocatissa reducta est in prioratum.   Circa annum 1229, abbas de Bayham conquestus est apud Capitulum Generale de priore et de canonicis de Combwell, eo quod ab ordine Praemonstratensi deficissent.   Capitulum Generale anni 1229 praecepid abbati, ut a reclamatione sua desisteret, ne archiepiscopus Cantuariensis offenderetur, qui hunc prioratum sub speciali sua tutela retinens, voluit eum manere fidelem ordini Auustiniano.  Possumus ergo conjicere sequentia: Probabiliter conventus abbatiae de Combwell, ex egestate reductus in prioratum, quaesivit solutionem difficultatum suarum, post annum 1220, aggregatione ad ordinem potentis abbatiae Bayhamensis vicinae.  Forte abbas Bayhamensis obtinuearat, ut sicut quondam conventus Othamensis, et integra communitas de Combwell, suppressa omnino propria canonia, cum bonis suis transiret ad domum Bayhamensem et ordinem Praemonstratensem.   Forte etiam, sollicitante familia fundatorum ambarum canoniarum, conventus Combwellensis exspectavit sibi adiutorium materiale, forte voluit salvare statum suum abbatialem -- dein ver0, in spe sua deceptus, vel maiore austeritate Praemonstratensium deterritus, reversus est ad pristinum ordinem suum, in quo floruit ad saeculum usque XVI.

ARCHIVALIA:

LITTERATURA (Fontibus Ordinis est ignotum):

<<ELENCHUS MATERIAE>>

NOMEN:

COVERHAM  <<ELENCHUS MATERIAE>>

Annuntiatio B.M.V.

ANTIQUITUS:

Swainbie, Covre-, Coure-, Couc-, Covan-, Chouerham; Koveram, Coveram, Coram, Corham, Couru'.

LOCUS:

2 mill. SW Middleham, in comitatu et dioec. York, Anglia, Circ. Angl. Borealis.

FUNDATIO / HISTORIA:

Abbatia fundata ante annum 1187 in Swainby in Wenleysdale a Heloise, fili Ranulphi de Glanville, fundatoris de Leyston.  Ante annum 1202, translata est in Coverham.   Filia de Newhouse, mox vero abbatiae Welbecensi subditur, anno 1232 illi de Durford, postremo anno 1206 ad matrem Newhouse est reversa.  Ecclesiae administratae et incorporatae: Coverham, Downholme, Kettlewell, Sedbergh et Seaham.  Valor redituum: 160 Libr. 18 sh. Numerus religiosorum: 1380: 16; ca. 1475: 19; 1500: 16.   Patroni canoniae, quae ineunte saeculo XIV a Scotis irruentibus est devastata, erant domini de Middleham.  Finaliter advocatia erat penes domum regiam.   Longitudo ecclesiae erat 157 pedum.

Anno 1536 est suppressa.  Deinde facta est residentia nobilis, cuius domus principalis consistit parte aedium claustralium.  De ecclesia supersunt ruinae.

ARCHIVALIA:

LITTERATURA:

SERIES ABBATUM (Colvin): 

Inseri nequit:  Robertus saec. XIII (Necr. Beauchief)

<<ELENCHUS MATERIAE>>

NOMEN:

CROXTON  <<ELENCHUS MATERIAE>>

S. Joannis Evangelistae

ANTIQUITUS:

Vallis Sti. Joannis, Sti. Joannis de Valle.  Croistona, Cruxton, Crokeston, ab anno 1247 pluries Croxton Keriall, Kyriel, Keriale, Keryale, Curiall.  Pronuntia recte: Crowston.  Vitetur confusio cum Valle B.M.V. de Crokesden, abbatia O. Cist. in Staffordshire.

LOCUS:

Prope Waltham on the Wolds, Leicestershire, media via inter Grantham et Melton Mowbray, Dioc. Lincoln.  Circaria Angliae Medianae.

FUNDATIO / HISTORIA:

Abbatia, secunda in Anglia quoad divitias, prima generatim quoad numerum religiosorum.  Fundatio coepta est anno 1159 vel paulo ante a Comite Wilhelmo de Boulogne, Mortain et Warenne, sed finita non est ante annum 1162 [ANG-21].  Filia de Newhouse, mater canoniarum Cockersand et Blanchland.  Richard de Malebisse anno 1199 frustra tentavit transferre conventum Croxtoniensem in locum Newbo, ubi novam canoniam volebat erigere.  Quaenam fuerint partes abbatiae Croxton in fundatione istius canoniae, cum certitudine elucidare nequit.  Croxton saeculo XII forsan direxit parthenonem Cisterciensem Swine (vide infra sub dubiis).  Possedit insuper prioratum cum hospitale in Hornby (vide infra), et administravit parochias sequentes: Finedon, Lowne, Croxton Keriall et Sproxton.  Ecclesiam Ault Hucknall iam saeculo XIII iterum amiserat. Reditus annui: 385 Librarum.  Status personalis: 1377: 29; 1475: 25; 1500: 30; 1538: 19 religiosi.  Anno 1326 monasterium combustum est, anno 1349 per pestilentiam omnibus fere religiosis destitutum.  Anno 1538 suppressum et in posterum omnino subversum est, nihil de eo substitit.  Excavationes modernae probant, ampilationem ecclesiae, quae fuerat longitudinis 200 pedum, tempore suppressionis nondum fuisse terminatam.  In claustra fuerat lavabo, quod raro invenitur in Ordine. 

ARCHIVALIA:

LITTERATURA:

SERIES ABBATUM (Colvin):

<<ELENCHUS MATERIAE>>

NOMEN:

DALE  <<ELENCHUS MATERIAE>>

Assumptio B.M.V.

ANTIQUITUS:

Depedale, La Dale, Dala, Stanley Park, Parcus, -Stanlae, -Stanleye, Stanlaw, Stonley, Stanley, Vitetur confusio cum tribus abbatiis Ord. Cist. Louth Park (Lincs.), Stonleigh (Warwicksh.) et Stanley (Wilts.)

Ockbrocke (Okebroke) pertinuit quidem ad bona canoniae, sed sub hoc nomine ea nullibi occurrit.

LOCUS:

In vico Stanley Park, media via inter Nottingham et Derby, Derbyshire, Dioc. Lichfield, Circ. Angliae Medianae.

FUNDATIO / HISTORIA:

Abbatia.  In locum dictum Depedale, ubi vixerat eremita quidam beatae memoriae, Serlo de Grendon toparcha advocavit Canonicos Ord. Sti. Augustini ex Calke inter annos 1153 et 58.  Qui prioratus post aliquot annos jussu regis est dissolutus, quia canonici in silvis eius venabantur.  Fundator dein post annum 1175 advocavit Praemonstratenses ex Tupholme, qui post septennium propter vitam, ut videtur, minus ordinatam, et propter tenuitatem redituum ab abbate suo sunt revocati.  Serlone defuncto, filius eius Wilhelmus dictus Clericus expetivit quinque canonicos ex abbatia Welbecensi circa annum 1196.  Sed Richardus abbas de Welbeck paulo post hunc gregem in summa egestate degentem ad sua revocavit.

Sed mox factum est quartum tentamen fundationis, quod melius successit prioribus.   Affinis Serlonis, William Fitzralph, emit villam et "parcum" de Stanley, et filia eius Mathilda, una cum marito suo altero Godefrido de Salicosa Mara (Saumara, Wilmore) versus annum 1199 adiit abbatiam de Newhouse ut novam fundationem, bonis supradictis auctam, initiaret in vicino loco Stanley Park.  Quod videtur esse peractum annis 1199 vel 1200 -- quibus apparet primus abbas --; perfecta autem non est fundatio nisi anno 1204.  Nomen primarum fundationum Depedale, seu Dale paulatim transiit ad novam canoniam.  Advocati eius nuncupabantur in posterum: William de Grendon 1203, William la Xouch of Harringworth 1395, Richard Kyffton (Curzon?) 1478 et Gervase Kyngeston 1536.  Canonicus Thomas Muskeham saeculo XIII scripsit chronicon alliciens maximique valoris. Redditus annui: 144-12 Librarum.  Ecclesiae incorporatae:  Kirk Hallam, Ilkeston, Heanor, Stanton by Dale.  Status personalis:  1345: 24, 1475: 17; 1494: 16; 1500: 15; 1538: 16 religiosi.  Anno 1538 suppressa est.  Saeculo XVIII adhuc ibi videbantur ruinae, et pars monasterii habitabatur.  Hodie superest tantum arcus permagnae fenestrae orientalis ecclesiae.   Vicus Dale, cuius ecclesia parochialis facta est capella antiquorum prioratuum de Depedale, etiam post abolitionem cultus catholici remansit exemptus a iurisdictione episcopali.

ARCHIVALIA:

LITTERATURA:

SERIES ABBATUM (Colvin): 

<<ELENCHUS MATERIAE>>

NOMEN:

DURFORD  <<ELENCHUS MATERIAE>>

B.M.V. et SS. Joannes Baptista

ANTIQUITUS:

Dure-, Dere-, Der-, Driefort, -ford.

LOCUS:

Prope Petersfield, Sussex, Dioc. Chichester, Circaria Angliae Australis.

FUNDATIO / HISTORIA:

Abbatia, fundata ante annum 1161 ab Henrico Hose (Husey) II, Domino de Harting, cuius familia semper patronatum exercuit.  Filia de Welbeck, mater de Otham, ad tempus etiam de Coverham.  Ecclesiae incorporatae: Rogate 1196, Compton 1346, et capella in Standen.  Redditus annui 108-13 Librarum.  Anno 1327 familia quaedam nobilis donavit centum marcas ad recipiendum quendam canonicum supernumerarium, specialiter ad preces pro dicta familia effundendas destinatum [ANG-22].   Nihilominus canonia erat pauper nimis, semper aere alieno onerata.  Status personalis: 1380: 7; 1475: 10; 1482: 3; 1500: 8; 1536: 9 religiosi.  In actu suppressionis anno 1536 aedes eius adeo erant collapsae, ut commissarii regis eam ironice "Dirtford" nuncupaverint.  (Id est, locus squalidus) -- Perpauca rudera tantum supersunt.

ARCHIVALIA:

LITTERATURA:

SERIES ABBATUM (Colvin): 

<<ELENCHUS MATERIAE>>

NOMEN:

EASBY  <<ELENCHUS MATERIAE>>

B.M.V. et St. Agatha

ANTIQUITUS:

Sancte Agatha de Eseby, Esebi, Sta. Agatha de Richemunt, Richemund.

LOCUS:

Media leuca distans ab oppido Richmond versus orientem, in valle juxta flumen Swale, comit. et dioec. York, Circ. Angliae Borealis. 

FUNDATIO / HISTORIA:

Abbatia celebris.  Fundata est apud antiquam ecclesiam collegiatam et parochialem e tempore Anglosaxonum, a Roaldo constabulario de Richmond anno 1151 vel 52.   Filia de Newhouse, mater de Eggleston.  Ecclesiae administratae: Easby, Manfield, capella de Skirpenbeck.  Dominus de Scrope auxit bona monasterii anno 1393 ad augendum numerum religiosorum decem canonicis.  Reditus annui: 188-16 libr. Status personalis: 1380: 19; 1475: 20; 1500: 20; 1535: 18 religiosi.  Mense martii anno 1537 suppressa est.  Supersunt ruinae extensae atque conspicuae, non tam ecclesia, quam praesertim refectorii, xenodochii, infirmatorii dormatorii et portae.

Subsistit intra septa monasterii pulchra ecclesia parochialis, a canonicis erecta, et picturis muralibus ornata.  Aliqua stala gothica, modici provenire ab hac nostra abbatia.  Ruinae pertinent ad H.M. Office of Works.

ARCHIVALIA:

LITTERATURA:

SERIES ABBATUM (Colvin): 

<<ELENCHUS MATERIAE>>

NOMEN:

EGGLESTON  <<ELENCHUS MATERIAE>>

B.M.V. et S. Joannes Baptista

ANTIQUITUS:

Engle-, Egle-, Egli-, Eglyston, -stona, -stone.

LOCUS:

Confluentibus rivis Tees et Thorsgill Beek, in valle amoene sita prope Barnard Castle versus austrum, in comitatu et diocesi York, Circ. Angliae Borealis.

FUNDATIO / HISTORIA:

Abbatia, cuius historia parum est elucidata.  Fundatio eius videtur esse peracta inter annos 1195 et 98, sed nomen fundatoris non potest cum certitudine designari.   Non est fundata a Conan, duce Brittanniae et comite Richmondensi, ut asserit Leland, nec a Gilberto de Leya ut putat Peck [ANG-23].  Nobilis iste, cuius progenies habuit ius "faciendi novem canonicos in Eggleston", fuit tamen benefactor egregius.  Forsitan fundator fuit Ralph de Muleton, penes cuius progenies (Lord Dacre) erat patronatus in abbatiam usque ad dissolutionem.  Eggleston fuit filia Stae. Agathae de Easby.  Ecclesiae administratae: Stratford Over, Rokeby, Great Ouseburn.  Fuit pauperrima inter canonias Ordinis in Anglia, redditus eius erant 36-8 librarum tantum.  Saeculo XIII debitis fravabatur immo erga Judaeos Eboracenses, et reductio eius ad statum prioratus iam cogitabatur.  Anno 1323 insuper a Scotis est diruta, ita ut religiosi prae egestate in alias abbatias debuerint distribui.  Status personalis: 1275: 13; 1380: 11; ca. 1475: 15; 1500: 14; 1540: 9.  Hoc anno 1540 suppressa est tamquam ultima domus ordinis in Anglia.  Postmodum facta est praedium, quod initio saeculi peracti adhuc inhabitabatur.  Nunc est ruina valde pulchra, a gubernio (H.M. Office of Works) administrata, superest pars ecclesiae et dormitorium.

ARCHIVALIA:

LITTERATURA:

SERIES ABBATUM (Colvin): 

<<ELENCHUS MATERIAE>>

NOMEN:

GUIZANCE  <<ELENCHUS MATERIAE>>

St. Wilfridus

ANTIQUITUS:

Guyzance, Gisnis, Gysnes, Guisnes, Guynes, Gynes, Ghines, Gisyng, Branshallghe.   Recte pronuntia modo anglico: Gheesawns.

LOCUS:

In loco nunc Brainshaugh appellato, prope Anble, et Alnwick versus austrum, in Northumbria.  Dioec. Durham, Circ. Angliae Borealis.

FUNDATIO / HISTORIA:

Parthenon.  Richard Tyson dederat canoniae Alnwicensi inter annos 1147 et 52 terras et capellam in Guizance.  Quae canonia ibi erexit parthenonem, et Richard Tyson memoratur ut "fundator capellae Sti. Wilfridi de Gisnis".  Diu in Ordine omnino ignorabatur, innotescit tamen ex epistolis Gervasii Abbatis Generalis, qui circa annos 1216-20 admisit ingressum alicuius viduae in hoc asceterium.  Gervasius, ipse Anglus, pariter confitetur se hanc domum omnino ignorasse, ex quo liquet eam fuisse minusculam et pauperam.  Immo Registrum Tichfeldense eam praeterit [ANG-25], admittens duo tantum asceteria in Anglia.  Sed constat in Guizance fuisse "sorores cantantes", sicut in Irford et in Broadholme.  Anno 1292 priorissa eius erat taxata Libris 3-14 [ANG-26].  Anno 1313 adhuc floruit parthenon, sed deinceps non amplius de eo fit mentio, probabiliter pestilentia versus medium saec. XIV est exstinctus, et factus est cella abbatiae Alnwicensis.  Saeculo XVI, capella eius fuit ecclesia parochialis, a duobus canonicis Ordinis administrata, quorum dignior habuit titulum "magistri", ut de more in asceteriis Angliae.  Anno 1567 omnia aedificia adhuc existebant, sed hodie superes tantum modica ruina ecclesiae.

ARCHIVALIA:

LITTERATURA:

<<ELENCHUS MATERIAE>>

NOMEN:

HAGNABY  <<ELENCHUS MATERIAE>>

St. Thomae Cantuariensis

ANTIQUITUS:

Hagne-, Haguen-, Haghene-, Haghen-, Haghne-, Haunby, Hauneby, -bi,

LOCUS:

Prope Alford, SW Mablethorpe, in comitatu et dioec. Lincoln, Circaria Angliae Medianae.

FUNDATIO / HISTORIA:

Fundatum est monasterium tamquam prioratus dependens a Welbeck anno 1175 vel 76 ab Agnete de Orby.  In abbatiam est evectum anno 1250.  Parochia administrata: Hannay.  Fuit canonia inops et parvi momenti, sed per chronicon saeculo XIV conscriptum, de eius historia usque ad idem tempus sat bene sumus edocti.  Redditus eius annui erant 87-11 librarum, status personalis: 1377: 12; 1381: 10, ca. 1475: 13; 1500: 12; 1536: 7 canonici.  Patronatus saeculo XV a nobilibus de Orby transierat ad dominos de Welles.  Suppressum est anno 1536.  Una ex causis insurrectionis populi in comitatu Lincolnensi anno sequenti fuit dira impietas, qua commissarii regis in actu suppressionis avulserant custodiam cum Sanctissimo, pendentem super altare maius in Hagnaby.  Datum est exinde cum bonis a rege Joanni Freeman, civi cuidam Londiniensi.   Omnia aedificia sunt subversa, ne lapis quidem superest.

ARCHIVALIA:

LITTERATURA:

SERIES ABBATUM (Colvin): 

<<ELENCHUS MATERIAE>>

NOMEN:

HALESOWEN   <<ELENCHUS MATERIAE>>

B.M.V. et St. Joannes Evangelistae

ANTIQUITUS:

Hales Owen, -Owyn, -Owein. Owain, -Owayn, -Owayne, -Owyen, Hallesoweyn, --oweyne, Halas, Halsowyn, Heles, Heyles. Recte profertur mode anglico: Hales Oyne. Vitetur confusio cum abbatia Hayles O. Cist. Annales Halesienses et famosus ille theologus Alexander probabilius non spectant ad hanc nostram canoniam. SW Birmingham, Worcestershire, dioec. Worcester.

LOCUS:

Circaria Angl. Mediana.

FUNDATIO / HISTORIA:

Abbatia insignia, fundata anno 1218 juxta antiquam ecclesiam parochialem a Petro des Roches, episcopo de Winchester, qui etiam fundavit abbatiam Tichfeldensem. Filia de Welbeck, mater de Tichfield, et postea ad tempus etiam de Tal-y-Llychau. Ecclesiae administratae: Hales, Clent, Wallsall et Wednesbury. Anno 1464 traditus est illi prioratus collapsus 0. S. A. de Dodford, de quo vide infra sub dubiis. Redditus annui: 337/15 librarum. Status personalis 1351:11, 1491:21, 1475:19, 1500:17 canonici. Ibi colebantur caput Stae. Barbaiae et in capella vicina corpus Sti. Kenelmi martyris, magno cum affluxu peregrinorum.

Anno 1558 est suppressa et paulo post a rege domno Joanni Dudley data. Nunc est praedium, in quibus inveniuntur rudera ecclesiae, refectorii et domus abbatialis. Modestae sunt illae ruinae, attamen demonstrant canoniam quondam fuisse valde extensam.

ARCHIEVALIA:

Computus Cellerarii 1360/69 in Archivo Society of Antiquaries Londini, et in Birmingham Public Library, ubi sunt etiam varia et chartae et documenta inter Hagley MSS (H. M. C. R. II 38).

FONTES ET LITTERATURA:

SERIES ABBATUM (Arch. Reg. Holmiense)

<<ELENCHUS MATERIAE>>

NOMEN:

HORNBY  <<ELENCHUS MATERIAE>>

St. Wilfridus

ANTIQUITUS:

Horneby, -bi, Honreby

LOCUS:

NE Lancashire, Dioc. York., Circ. Angliae Medianae

FUNDATIO / HISTORIA:

Prioratus, pertinens ad abbatiam de Croxton.  Fundatus ante annum 1200 a Roberto de Montbegon.  Fieri potestn, hanc domum primitus fuisse "prioratum hospitalem" aliquatenus independentem, sicuti initio fuerat abbatia ei vicina de Cockersand.  Fuit pauper, habuit tamen duas ecclesias incorporatas et administratas: Melling et Tunstall.  Saeculo XV prior de Hornby interfuit capitulis provincialibus.   Prior, qui vocabatur etiam "magister", fuit tamen amovibilis ad nutum abbatis Croxtoniensis.  Saeculo XVI, quo ibi erant generatim duo canonici praeter priorem, conventus et bona adnumerabantur conventui Croxtoniensi, nec visitator Redman eum agnovit tamquam sui juris.  Biennio prius matre, anno scilicet 1536, est suppressus.   Nihil de aedibus superest.

ARCHIVALIA:

LITTERATURA (fontes Ordinis ignorant):

<<ELENCHUS MATERIAE>>

NOMEN:

IRFORD  <<ELENCHUS MATERIAE>>

B.M.V.

ANTIQUITUS:

Urford, Orford, Ixford, Hireford, Irfurth.

LOCUS:

Prope Market Rasen, non longe a Stainton le Vale, in comit. et dioec. Lincoln, Circ. Angliae Medianae

FUNDATIO / HISTORIA:

Parthenon, fundatus probabiliter una cum canonia Newhouse, et ab eisdem fundatoribus, tamen post annum 1154, et serius quam Broadholme.  Ralph d'Aubigny fuit insignis benefactor, et donavit ei ecclesiam Sti. Michaelis in Irford.  Alia ecclesia incorporata: Wragby, Irford usque ad saeculum XIV arcte erat connexa abbatiae Neohusiensi; charta quadam anni 1188 loquitur de "fratribus et sororibus in Irford".   Patronatus asceterii erat penes familiam d'Aubigny, saec. autem XIV apud Dominos de Roos.  Omnis provisor in Irford, ab abbate Neohusiensi de novo nominatus, debebat adire dominum de Roos, cui bis in anno ratio erat reddenda bonorum asceterii.  Valor redituum:  13-9 Librarum.  In actu suppressionis anno 1539 praeter priorissam septem moniales fuerunt in Irford [ANG-27].  Datum est deinde monasterium a rege Roberto Tyrwhit.  De aedibus nihil superest, nec de archivalibus (Cf. de hac re Newhouse).

LITTERATURA:

<<ELENCHUS MATERIAE>>

NOMEN:

KAYLAND  <<ELENCHUS MATERIAE>>

St. Joannes

ANTIQUITUS:

Kalenda, Kalend, Kalendar, Kaylend

LOCUS:

Prope Lamport versus occidentem, in parochia Cottesbrook, Northamptonshire, Dioec. Lincoln, Circ. Angliae Medianae.

FUNDATIO / HISTORIA:

Prioratus, dependens ab abbatia de Sulby, a qua sex leucis distabat.   Fundatus est saeculo XII vel XIII a Wilhelmo de Buttevillain.  Anno 1316 haec donatio a rege Eduardo confirmatur, in quo instrumento verbum fit de "fratribus in Kaylend".  Videtur ergo fuisse domus formata.  Sed ceteroquin de historia huius cellae nihil scimus, nec quando et quomodo desierit.  Nihil de ea subsistit.

LITTERATURA (Fontes Ordinis nesciunt):

<<ELENCHUS MATERIAE>>

NOMEN:

LANGDON  <<ELENCHUS MATERIAE>>

B.M.V. et St. Thomas Cantuariensis

ANTIQUITUS:

West Langdon, Wanguedona, Langedun, -den, -don, Longdon, Langedonne.

LOCUS:

Inter Dover et Deal, Kent, Dioc. Cantergury, Circ. Angliae, Australis.

FUNDATIO / HISTORIA:

Abbatia, fundata anno 1189 a Sir William d'Auberville.  Filia de Leyston.   Ecclesiae incorporatae: Lydden, Oxney, Walmer, West Langdon, Waldershare, Tonge.   Redditus annui: 91 Librarum.  Nihilominus erat pauper, ita ut ineunte saeculo XIII abbas Generalis Gervasius Anglus intenderit unionemduarum domuum pauperum Stae. Radegundis et de Langdon.  Tamen Honorius III Papa anno 1217 vituperat in Langdon "destabiles consuetudines propter ciborum luxum".  Status personalis: 1323: 18; 1325: 20 vel magis, 1381: 6; ca. 1475: 12; 1488: 17; 1500: 9; 1535: 11 religiosi.   Anno 1535 est suppressa, et triennio post cum bonis suis archiepiscopo Cantuariensi data. Supersunt fundamenta et fornices, quibus domus recentior est superposita.

ARCHIVALIA:

LITTERATURA:

SERIES ABBATUM (Colvin):

<<ELENCHUS MATERIAE>>

NOMEN:

LANGLEY  <<ELENCHUS MATERIAE>>

Assumptio B.M.V.

ANTIQUITUS:

Langeleia, -ley, -lee, -leye, -lyth, Langlen, -le, Longele, Langleya. 

LOCUS:

Vitetur confusio cum prioratu monialium O.S.B. eiusdem nominis in Leicestershire.   Prope Loddon, SE Norwich, Norfolk, Dioc. Norwish, Circ. Angliae Australis.

FUNDATIO / HISTORIA:

Abbatia fundata juxta parochiam iam existentem anno 1195 a Roberto Fitz Roger.   Filia de Alnwick, mater de Wendling.  Parochiae incorporatae: Langley St. Michael, Loddon, Thrigby, Limpinhoe, Kirby Bedoin, Rushall, Thurston, Heckingham, Ranworth.  Canonia possedit saeculo XV 15 ecclesias moderati valoris.  Redditus annui 104-16 Librarum.  Status personalis: 1377: 14; ca. 1475: 14; 1500: 14 canonici.   Progenies fundatorum, sub nomine Clavering, erant patroni, anno 1478 patronatus erat penes Richardum Funes.  Hoc tempore fuit disciplina satis collapsa.   Suppressa est haec canonia, quae magnas partes egit in circaria, anno 1536.   Nunc est praedium, supersunt residua claustri cum porta, item aliquot fornices.

ARCHIVALIA:

LITTERATURA:

SERIES ABBATUM (Colvin):

<<ELENCHUS MATERIAE>>

NOMEN:

LAVENDON  <<ELENCHUS MATERIAE>>

B.M.V. et St. Joannis Baptistae

ANTIQUITUS:

Lovendon, Lavindane, Lavendone, -dene, -den, Lauindene, Lavinden,  Laventon, Lawnden.

LOCUS:

Prope Olne, inter Bedford et Northampton, Buckshire, Dioc. Lincoln, Circaria Angliae Medianae.

FUNDATIO / HISTORIA:

Abbatia, fundata inter annos 1155 et 58 a Joanne de Bidun.  De historia eius ac de familia fundatoris pauca tantum scimus, quia archivum integrum periit.   Possedit prioratus in Blackwose et in Snellshall, de quibus vide suis locis, et ecclesias incorporatas Lavendon, Lathbury, Aston, Shotwell, Quinque ecclesias a fundatore donatas (Wootton, Shelton, Stowe, Kirkby et Tombstone) iam saeculo XIII amisit.   Valor redituum: 79-13 Librarum. Status personalis: ca. 1475: 10; 1500: 9; 1534: 11 canonici.  Anno 1536 est suppressa, loco eius nunc sunt stabula.  Nihil omnino de ea superest.

ARCHIVALIA:

LITTERATURA:

SERIES ABBATUM (Colvin):

Inseri nequit:  Wilhelmus, saec. XIII (Necr. de Beauchief, Oct 17)

<<ELENCHUS MATERIAE>>

NOMEN:

LEYSTON  <<ELENCHUS MATERIAE>>

Assumptio B.M.V.

ANTIQUITUS:

Le-, Lee-, Lei-, Lay-, Leystone, -ston, -stune, -stauna, -stona.  Insula B.M.V. de L.

LOCUS:

Inter Lowestoft et Ipswich, non longe a mari, Dioc. Norwich, Suffolk Circaria Angliae Australis.

FUNDATIO / HISTORIA:

Abbatia insignis, fundata in ripa maris anno 1183 a Rannulf Glanville [ANG-28].   Filia de Welbeck, paternitas autem erat disputata cum Durford, quae etiam fundationem participavit.  Mater de Langdon.  Rannulf Glanville voluit fundare "opulentissimam domum ordinis in Anglia" pro 26 canonicis, tamen reditus annui non excedebant 181-17 libras.  1478 ibi aderant 16; 1494: 19 religiosi.   Parochiae incorporatae: Leyston, Middleton, Aldringham, Culpho, Corton.  Anno 1363 propter impetus maris canonia translata est in locum tutiorem, a mari magis remotum, opera Roberti Domini de Ufford, comitis de Suffolk, et advocati monasterii.   Nihilominus antiquum monasterium substitit tamquam parvus prioratus usque ad dissolutionem [ANG-029].  Anno 1536 canonia est suppressa.  Supersunt pulchrae ruinae ecclesiae, refectorii et domus abbatialis, sicut et turris octogona.

ARCHIVALIA:

LITTERATURA:

SERIES ABBATUM (Colvin):

Inseri nequit:  Wilhelmus, abbas, saec. XIV (Bodleian Libr. Suffolk Ch. 226)

<<ELENCHUS MATERIAE>>

NOMEN:

NEWBO  <<ELENCHUS MATERIAE>>

Assumptio B.M.V.

ANTIQUITUS:

Neubo, Nubo, Newboo, Newboth, Nuebod.

LOCUS:

NW Grantham, non longe a Sedgebrook versus orientem, in comit. et dioec. Lincolnensi, Circaria Angliae Medianae.

FUNDATIO / HISTORIA:

Abbatia fundata anno 1198 a Richardo Malebisse, probabiliter ad expiandum quoddam scelus eius, fuerat enim unus ex ducibus necis Judaeorum Eboracensium anno 1190.   Fundator accusavit anno 1199 abbatem de Croxton apud regem, de non peracta translatione canoniae suae in Newbo, septem leucis ab illa distantem.  De causa et de exitu huius rei nil scimus certi.  Translatio peracta non est, sed est possibile, canoniam Croxtoniensem habuisse aliquam partem in noval illa fundatione, quae in posterum habebatur ut filia de Newhouse.  Patronatus fuit penes familiam de Malebisse, qua exstincta, saeculo XIV transiit ad dominos de Fairfax et progeniem eorum.  Ecclesiae incorporatae: North Thoresby, Acaster Malbis, Kneeton.  Canonia videtur fuisse inops, valor redituum eius erat 71-8 Librarum.  Anno 1401 religiosis paene erat destituta, anno 1477 erat depauperata et ruinosa.  1377: 9; 1381: 6; ca. 1475: 13; 1500: 13; 1536: 8 religiosi.  Suppressa est anno 1536.  Praeter epitaphium abbatis cuiusdam saeculi XIII nihil de ea superest. 

ARCHIVALIA:

LITTERATURA:

SERIES ABBATUM (Colvin):

<<ELENCHUS MATERIAE>>

NOMEN:

NEWHOUSE  <<ELENCHUS MATERIAE>>

St. Martialis

ANTIQUITUS:

New-, Ne-, Neu-, Newehouse, -hus, -som, -sum, -hous, -husa, Newsham, Nusum, Neus, Neuahus, Sanctus Marcialis

LOCUS:

Prope Brocklesby, NW Grimsby, in comit. et dioecesi Lincolniensi, Circaria Angliae Medianae.

FUNDATIO / HISTORIA:

Abbatia insignis, prima fundatio ordinis in Anglia.  Fundata anno 1143 a Petro Domino de Goxhill (Gousel, Gausela), filia de Licques in Flandria.  Mater canoniarum Beleigh, Alnwick, Blanchland, Newbo, Easby, Welbeck, Tupholme, Dale (3o), Croxton, Sulby, Coverham et Barlings.  Asceteria monialium, usque ad saeculum XIV arcte cum ea unita: Irford et Broadholme.  Ecclesiae incorporatae: East Halton, Glentworth, Haborough, Killingholme, Kirmington, Saxilby et Irford.  Valor redituum 99-2 Librarum [ANG-31].  Status personalis 1377: 21; 1381: 24; 1475: 22; 1500: 14; 1536: 11.  DD. Ineunte saeculo XVI quoad omnia bene prosperabat haec canonia, speciosis et extensis aedificiis de novo erectis.  Anno 1536 est suppressa.   Nihil de ea superest.

ARCHIVALIA:

LITTERATURA:

SERIES ABBATUM (Colvin):

<<ELENCHUS MATERIAE>>

NOMEN:

ST. RADEGUND  <<ELENCHUS MATERIAE>>

 

ANTIQUITUS:

Bradsole, Brodesol, Saint Redegund's, -Radigund, -Radagund by Dover

LOCUS:

Juxta Dover, Kent, Dioec. Canterbury, Anglia.  Hodie intra fines vici Poulton, Circ. Angliae Australis.

FUNDATIO / HISTORIA:

Abbatia, fundata anno 1193 a canonico quodam Hugone, qui intravit et primus abbas factus est.  Filia Praemonstrati.  Nullum habuit advocatum vel patronum, quia ipse fundator fuit primus abbas, ita ut abbates monasterii considerabantur tamquam "proprii patroni". [ANG-35]  Habuit cellam in Blackwose, de qua vide supra, et parochias sequentes:  Postling, River Potslade, Leysdown, Alkham, Shepherdswell, quae in fine saeculi XV partim a clero saeculari administrabantur.   Primitus erat pauper, ita ut initio saeculi XIII saepius vocaretur "prioratus" et abbas generalis loqueretur de unione illius cum canonia Langdonensi, pariter exigua.  Sed in fine huius saeculi per dona ita locupletatur, ut deinceps bene floruit.  Canonia juxta portum Dover sita, pro religiosis Anglis erat quasi porta in continentem ducens, et ideo hospitium praebuit omnibus iter eo agentibus, praesertim in Praemonstratum.  Abbates eius ex hoc magnas partes egerunt in circariis Anglis, aliqui vero etiam apud reges.  Status personalis: ca. 1475: 11; 1511: 11; 1522-23: 10.  In fine saeculi XV mala laborabat disciplina.  Redditus annui: 98-9 Librarum.  Suppressa est anno 1536.  Supersunt ruinae spectabiles, nunc in praedium versa.

ARCHIVALIA:

LITTERATURA:

SERIES ABBATUM (Colvin):

<<ELENCHUS MATERIAE>>

NOMEN:

SHAP  <<ELENCHUS MATERIAE>>

St. Maria Magdalena

ANTIQUITUS:

Shepp, Shapp, Schapp. Heppe, Heppa, Happe, Hep, Vallis Stae. Mariae Magdalenae.

LOCUS:

Vicus in Comitatu Westmoreland, Dioec. Carlisle, Circ. Angliae Borealis

FUNDATIO / HISTORIA:

Abbatia fundata circa annum 1191 a Thoma Fitz Gospatrick in Preston Patrick (Kendale, Lancashire), filia de Blanchland.  Anno 1199 vero ab ipso fundatore [ANG-37] translata est in Shap.  Postremo fuit sub paternitate de Cockersand.   Ecclesiae administratae: Bampton, Shap, Warcop, et capella in Milburn.   Redditus annui: 154 Librarum.  Status personalis: 1379:6; 1540: 15 canonici.   Abbas Richardus Redman ab anno 1475 Visitator Generalis Ordinis in Anglia fuit ac disciplinam strenue reformavit [ANG-38].  Anno 1540 est suppressa.  Turris ecclesiae sola subsisitit.  Fundamenta totius canoniae optime discerni possunt.

ARCHIVALIA:

LITTERATURA:

SERIES ABBATUM (Colvin):

<<ELENCHUS MATERIAE>>

NOMEN:

SNELLSHALL  <<ELENCHUS MATERIAE>>

St. Leonardus

ANTIQUITUS:

Sneleshale

LOCUS:

In Buckinghamshire, Dioec. Lincoln, Circ. Angl. Medianae.

FUNDATIO / HISTORIA:

Prioratus abbatiae de Lavendon, qui videtur pertinuisse ad bona fundatitia illius.   Certe iam extitit ante annum 1166.  In contentione abbatiae de Lavendon cum canonia Stae. Radegundis, anno 1203 vel 04, Capitulum Gemerale decrevit cellam de Blackwose esse cedendam Stae. Radegundi, cellam de Snellshall autem permanere apud Lavendon [ANG-39].  Inter hoc vero decretum et annum 1219 Snellshall transiit ad ordinem Sti. Benedicti, quo modo et quare nescitur.  Mansit exinde prioratus sui juris monachorum istius ordinis usque ad suppressionem anno 1535.

ARCHIVALIA:

LITTERATURA (erat plane ignotum ut monasterium Ordinis nostri . . .):

<<ELENCHUS MATERIAE>>

NOMEN:

STIXWOLD  <<ELENCHUS MATERIAE>>

 

ANTIQUITUS:

Stixwould, Stikeswald, Stigeswalda, Stykeswold.

LOCUS:

Non longe ab abbatia Tupholme, in decanatu Gartree, in Comitatu et dioec. Lincolniensi, Circ. Angliae Medianae.

FUNDATIO / HISTORIA:

Asceterium primitus ordinis Cisterciensis, fundatum post annum 1129 a Lucia comitissa de Perche et de Chester.  Numquam pertinuit ad ordinem Sti. Gilberti.   Suppressum est anno 1536 a Rege Henrico VIII, qui dimissis duodecim monialibus loci, eo transtulit moniales O.S.B. de Stainfield [ANG-40], ea sub conditione, ut transirent ad Ordinem nostrum (formetur "quaedam domus sanctimonialium Ordinis sancti Benedicti Praemonstratensis").  Fieri potest, aliquas ex sororibus O. Cist., et ex canonisis O. Praem. de Broadholme, vix suppressi, fuisse admissas ad hanc novam communitatem.  Quare rex iste impiisimus, suppressionem omnium monasteriorum adhelans, hoc fecerit, idque per modum mutationis ordinis, explicare nequimus.   Redditus autem annui asceterii, qui antea fuerant Librarum 114, adeo erant diminuti, ut moniales incessanter sint requestae apud regem, qui paulo post, anno 1537, decrevit "novellam plantacionem", seu erectionem "novi monasterii Henrici Regis VIII.  in Stixwould" sub regula Praemonstratensi, et cum redditibus annuis 152 Librarum.  Priorissa unica, Marry Missenden 1537-39, probabiliter antea erat O.S.B. ex Stainfeld.  Anno 1539 suppressum est, et datum Roberto Dighton.  Hodie est praedium, pars portae sola superest.

ARCHIVALIA (Perierunt):

LITTERATURA:

<<ELENCHUS MATERIAE>>

NOMEN:

SULBY  <<ELENCHUS MATERIAE>>

B.M.V.

ANTIQUITUS:

Sole-, Sule-, Sulleby, Soulbie, Suleby de Parva Hareweden, -de Weleford, Welleford, Wilfordia [ANG-41].

LOCUS:

Una leuca distans (NW) a vico Welford, medio itinere inter urbes Leicester et Northampton, Northamptonshire, Dioec. Lincoln, Circ. Angliae Medianae.

FUNDATIO / HISTORIA:

Abbatia insignis, fundata anno 1155 a William de Widville, filia de Newhouse.   Mater de Lavendon, et de Brockley (vide Bayham).  Patroni erant nobiles de Widville usque ad annum 1343, dein Hastings, anno 1506 Saunders.  Habuit prioratum in Kayland, de quo supra, et curiam (prioratum?) in Melwood, in insula Axholme sitam, ubi in fine saeculi XII vixit parva communitas canonicorum.  Ecclesiae incorporatae: East Haddon, Great Harrowden, Little Addington, Welford, Sibbertoft, Lubbenham, Wistow, Wappenbury, et capella Sti. Botulphi prope Sulby.  Ecclesiam de Harswell saeculo XIII iterum amisit.  Reditus annui: 305-08 Librarum.  Status personalis: ca. 1475: 9; 1500: 11; 1522:10; 1538: 11 religiosi.  Saeculo XIV reges saepius ibi commorabant.   Suppressa est anno 1538.  Nihil de ea superest nisi petra quaedam sepulchralis.  Loco canoniae nunc extat domus nobilis, vulgo "Sulby Hall", erecta anno 1795. 

ARCHIVALIA:

LITTERATURA:

SERIES ABBATUM (Colvin): 

<<ELENCHUS MATERIAE>>

NOMEN:

TAL-Y-LLYCHAU  <<ELENCHUS MATERIAE>>

B.M.V. et St. Joannes Baptista

ANTIQUITUS:

Hoc nomen eius in lingua indigena Gaelica, significat quidem "caput vel coniunctio lacuum". Anglice Talley nuncupatur.

Tallew, -lia, -ley, -alum, -leium, -laghan, -laght, -lach, -lagh, -leschen, -lan, -lellyche, Talu, -esch, -elech, -eheu, -etheu, -elehu, -eleheu, -ilaghau, -esleluiensis, -eslehuensis, Thalesleu, Thaleken.

LOCUS:

Prope Carmarthen, versus septentrionem, Carmarthenshire, Wales.  Dioc. St. Davids  Saeculo XIII ad nullam circariam spectabat, ab anno circiter 1300 autem ad Circariam Angliae Medianae.

FUNDATIO / HISTORIA:

Abbatia, unica domus Ordinis in Vallia. Fundata inter annos 1193 et 97 a Domino Rhys ap Gruffyd. Probari nequit hanc domum primitus fuisse Cisterciensem vel parthenon, ut praetendit Wade 1. c. Filia abbatiae Sti. Joannis Ambianensis in Gallia. Paulo post fundationem, Tal-y-Llychau per machinationes vicini abbatis de Whitland O. Cist. vexata et spoliata est. Ille induxerat partem conventus, ut ad suam domum et ordinem transirent, et simul et principem Valliae ut Praemonstratenses e canonia ejiceret, quod et factum est. Qui tamen post multos lites possessionem domus et bonorum recuperaverunt ante annum 1208, sed bona quaedam frugifera, ut curiam de Rhuddlan Teifi, amiserunt, et ecclesiam suam iam construi coeptam, in amplitudine primitus intenta perficere non iam potuerunt. Vallia ab Anglis expugnata saeculo XIII, status canoniae in peius ruit, neque per dua saecula sequentia in melius versus est. Dotatio primitus quidem fuerat pinguis, abbatia enim possedit undecim curias et ecclesias sequentes, quas et ipsa administravit: Tal-y-Llychau, Berwig, Penbryn, Blaennanerch, Cynwyl-Gaeo, Llansadwrn, Llangoedmor, Llanogwrd-Fawr, et forsan Llandcilofawr, insuper et septem capellas. Ab anno 1218 abbatia erat in manibus regis Angliae, et quidem fictive ,,propter depauperationem per bella continua" revera autem rex quaesivit opportunitatem, ut canonicis vallicis, sibi minus devotis, angles substitueret. Anno 1284 Capitulum Generale misit Simonem abbatem Sti.Quirici de Antrodoco ad reformandam canoniam, cuius diciplina erat omnino collapsa [ANG-042]. Dein paternitas in eam translata est ad abbatem de Welbeck, postea iterum ad abbatem de Halesowen, ad quem iam antea spectasse videtur, secundum antiquos indices. Quae ultima decisio, diu sub lite posita, anno 1414 definitive est legitimata. Anno 1535, cum essent ibi septem canonici, est suppressa. Redditus anni erant tunc 153/1 Librarum. Monasterium mox dirutum est, nihil de eo super est. Ecclesia usque ad annum 1772 fuit parochialis protestantium. Ex lapidibus huius ecclesiae, de qua supersunt ruinae, postmodum nova minoris extensionis in aiio ioco est erecta.

ARCHIEVALIA:

Archivum periit.  Supersunt tamen aliqua documenta hinc inde dispersa. asservata in Brit. Mus. (Sloane 4935, NS Peck) et in P.R.O. Enumerata sunt apud Dugdale 1. c.

LITTERATURA:

SERIES ABBATUM (Owen):

Inseri nequit:  Hugo de Fodymoy, canonicus eccl. Sti. Joannis Ambianensis (saec. XIII) in cuius necrologio ocurrit. [ANG-047]

<<ELENCHUS MATERIAE>>

NOMEN:

TICHFIELD  <<ELENCHUS MATERIAE>>

B.M.V. et St. Joannes Evangelista

ANTIQUITUS:

Titchfield, Tyche-, Tich-, Tiches-, Tychesfeld, Tychfeild, Tichefell, Ticchefeud, Tychefeld, Tychefeud

LOCUS:

Prope Fareham, juxta mare, Hampshire, Dioc. Winchester, Circ. Angl. Australis.

FUNDATIO / HISTORIA:

Abbatia insignis, fundata juxta parochiam iam existentem anno 1232 a Petro des Roches, Episcopo Wintoniensi (Winchester).  Filia de Halesowen, ab eodem fundatore condita.  Probabiliter episcopus primitus intenderat ibi instituere canonicos Ord. Sti. Augustini ex Bristol.  Mutato autem sensu dedit Tichfield Praemonstratensibus, et fundavit paulo post canoniam O.S.A. in Selborne.  Plures antiqui catalogi dicunt Tichfield fuisse filiam de Welbeck, ergo putandum est, paternitatem saltem ad tempus transiise ad istam abbatiam.  Advocati erant Domini de Cantilupe.  Parochae administratae: Tichfield St. Peter cum capellis de Chark, Crofton et Hook (quae sola parochia habuit redditus annuos 54 Librarum), Lomer et Corhampton.  Redditus annui: 250 Libr. Status personalis: 1403 ca. 15; 1475: 13; 1500: 15; 1537: 13 canonici.   Habemus ex hac abbatia curiosissima inventaria sacristiae et Bibliothecae.   Anno 1537 est suppressa, et a rege Domno Thomae Wriothesley data.  Iste transmutavit aedes in castellum, quod hodie est in ruinis.  Superest pars ecclesiae, claustri et capituli.  Ruinae nuper emptae sunt a H.M. Office of Works.

ARCHIVALIA:

LITTERATURA:

SERIES ABBATUM (Colvin):

<<ELENCHUS MATERIAE>>

NOMEN:

TORRE  <<ELENCHUS MATERIAE>>

SS. Trinitas (S. Salvator)

ANTIQUITUS:

Tor, Torr, Thore, Tore, Thorre, Torre Mohun, -Moun

LOCUS:

Prope Torquae, mari adiacens, Devonshire, Dioc. Exeter, Circ. Angliae Australis.

FUNDATIO / HISTORIA:

Abbatia celebris, ditissima omnium Ordinis nostri in Anglia.  Fundata est anno 1196 a William Brewer, viro praeclaro [ANG-49], filia de Welbeck.  Cum anno 1232 disputaretur de paternitate inter Welbeck et Durford, decisum est in favorem Welbecensium.  Welbeck ad tempus mutaverat paternitatem Coverhamensem pro Torrensi cum Durford, quod vero fuit revocatum.  Parochae et ecclesiae incorporatae: Torre Mohun, Woolborough, Hennock, Buckland Brewer, Shebbeare, Bradworthy, Tounstall (quod continuit civitatem Dartmouth), et una sita in Lincolnshire: Skidbrooke.  Abbatia possedit etiam cannonicatum unum in ecclesia cathedrali Exoniensi.  Reditus annui: 398 Librarum.  Status personalis: 1377: 11; ca. 1475: 15; 1500: 18; 1539: 16 religiosi.  Suppressa est anno 1539, optimo florente statu. Supersunt partes turris et chori, capella quaedam, hospitium, domus portaria, porta capituli, refectorium saec. XIV adhuc integrum (quod erat annis 1777-1854 ecclesia cathoica). 

ARCHIVALIA:

LITTERATURA:

SERIES ABBATUM (Colvin):

<<ELENCHUS MATERIAE>>

NOMEN:

TUPHOLME  <<ELENCHUS MATERIAE>>

Annuntiatio B.M.V.

ANTIQUITUS:

XTupp-, Tuppe-, Thup-, Tupholm, Tuphtolm, Tupholyn, Tupham.

LOCUS:

In medio fere inter Lincoln et Horncastle, Dioc. et Comit. Lincoln, Circ. Angliae Medianae

FUNDATIO / HISTORIA:

Abbatia fundata inter annos 1155 et 66 ab Alan et Gilberto de Neville.  Filia de Newhouse, mater primae fundationis (abortivae) de Dale.  Patroni erant Comites de Westmoreland, tamquam progenies directa fundatorum.  Ecclesiae incorporatae et administratae: Market Stainton, Ranby, Middle Rasen, Sturton.  Redditus annui 100-44 Librarum.  Status personalis: 1488: 24; 1536: 8 canonici.  Canonia exstruxit sibi proprium "fossatum" navigabile a flumine Witham usque ad Tupholme.   Historia eius vix est nota, quia archivalia perierunt.  Suppressa est anno 1536.  Superest murus refectorii, cum sex fenestris goticis et pulpito lectoris, et aliqua alia rudera minoris momenti.

ARCHIVALIA:

LITTERATURA:

SERIES ABBATUM (Colvin): 

<<ELENCHUS MATERIAE>>

NOMEN:

WARBURTON  <<ELENCHUS MATERIAE>>

B.M.V. et Sta. Werburgis

ANTIQUITUS:

Werburgtuna, Warburgetone

LOCUS:

Prope Heatley Station, versus aquilonem, Cheshire, Dioc. Chester, Circ. Angliae Borealis.

FUNDATIO / HISTORIA:

Prioratus abbatiae de Cockersand.  Fundatus ab Adam Domino de Dutton, probabiliter non diu post abbatiam matrem, ergo circa annum 1190.  Ineunte saeculo XIII, Rogerus abbas de Cockersand tradidit maorem partem bonorum filio fundatoris, qua occasione explicite fit berbum de "conventu in Warburton".  Fuerunt ibi tamen medio saeculo XIII adhuc aliqui canonici, sed anno 1271 abbas et conventus de Cockersand vendiderunt omnia Godefrido de Dutton pro summa octoginta marcarum.  Nihil superest, locus in quo erat situm, hodie dicitur "Abbey Croft".  Fontibus Ordinis est ignotum.

LITTERATURA:

<<ELENCHUS MATERIAE>>

NOMEN:

WELBECK  <<ELENCHUS MATERIAE>>

St. Jacobus

ANTIQUITUS:

Wellebec, -beke, -bek, -bech, Welbek, Vellebek, Wyllebek, Werleberc

LOCUS:

SW Worksop, Nottinghamshire, Dioc. York, Circaria Angliae Medianae [ANG-50]

FUNDATIO / HISTORIA:

Abbatia insignis, fundata anno 1153 a Thoma de Cuckney, filia de Newhouse, Mater de Durford, West Dereham, Torre, Leyston, Beuchief, Halesowen, Hagneby.  Ecclesiae incorporatae et administratae: Cuckney, Whitton, Whatton, Littleborough, Elkesley, Flintham, Owston, Cotes, Duckmanton et Etwall, sicut et capellas (Chantries) in Aslockton et Bothamshall.  Episcopus Joannes Hotham de Ely (+1329), canoniae benefactor insignis et quasi fundator secundus, ei omnia bona familiae de Cuckney donavit, quo actu advocatia ab hac familia ad Episcopos Elienses transiit.  Status personalis: 1415: 16; ca. 1478: 24; 1500: 22; 1538: 30 religiosi.  Welbeck magnas partes egit semper in circariis Angliae, eratque longe praestantior abbatiae de Newhouse -- reditus eius enim erant 280 Librarum -- et ideo cum illa semper, praesertim in fine, de primatu certavit.   Thomas abbas Welbecensis anno 1512 machinationibus suis a Curia Romana obtinuit potestatem quasi generalitiam in abbatias Ordinis in regno Angliae sitas, et adnumeratus est capellanis regiis.  Mense Junio anni 1538 Welbeck est suppressum et a rege Richardo Whalley datum.  Rex intentionem suam, evehendi hanc abbatiam in episcopatum non est exsecutus.  Nunc est mansio ducum de Portland in aedificio prorsus omnino mutato pauca tantum de antiqua canonia supersunt.

ARCHIVALIA:

LITTERATURA:

SERIES ABBATUM (Colvin): 

<<ELENCHUS MATERIAE>>

NOMEN:

WENDLING  <<ELENCHUS MATERIAE>>

Assumptio B.M.V.

ANTIQUITUS:

Wendeling, Wenling, -linge, -lynge, -lyng, -nelyng, Welnynge, Wendlyngge, Welingiacum

LOCUS:

Quattuor leucis distat ab East Dereham versus orientem, Norfolk, Dioc. Norwich, Circaria Angliae Australis.

FUNDATIO / HISTORIA:

Abbatia parva et inops, fundata tamquam ultima Ordinis in Anglia, paulo ante annum 1267 justa antiquam parochiam a Wilhelmo de Wendling sacerdote.  Filia de Langley.   Ecclesiae incorporatae et administratae: Wendling, Weasenham, Longham.   Patronatus erat initio penes nobilem quendam Robertum de Stutville, postea transiit ad familias Foliot, deinde Camoys et postremo saeculo XV Hastings.  Redditus annui 55-18 Libraru.  Status personalis: 1482:6; 1500:8 religiosi.  Paulo ante annum 1475 ecclesia combusta est.  Per Bullam Pontificiam anni 1528 etiam haec domus ad suppressionem erat destinata in favorem Cardinalis Wolsey, ad erigenda collegia, sed huius mors id impedivit.  Suppressa est anno 1537.  Ruinae etimmo maior pars fundamentorum currente saeculo XIX subversae sunt et amotae, ita ut nihil de canonia supersit praeter cumulum informem lapidum.

ARCHIVALIA:

LITTERATURA:

SERIES ABBATUM (Colvin): 

<<ELENCHUS MATERIAE>>

NOMEN:

WEST DEREHAM  <<ELENCHUS MATERIAE>>

Assumptio B.M.V.

ANTIQUITUS:

Westderham, -deerham, Derham, Dierham

LOCUS:

25 km NE de Ely, Norfolk, Dioc. Norwich.  Vitetur confusio cum East Dereham, ubi erat asceterium O.S.B., Circ. Angliae Australis.

FUNDATIO / HISTORIA:

Abbatia insignis, fundata anno 1188 ab Huberto Walter, Decano Eboracensi, juxta parochiam iam existentem [ANG-52].  Filia de Welbeck.  Ecclesiae administratae:   West Dereham Sti. Petri, et Sti. Andrfeae ibidem (unitae anno 1401), Holkham [ANG-53], Wrotton, Ringland, Stradsett, Cambridge Holy Trinity, et Kirkby Malham in longinquo Yorkshire, ubi videtur fuisse prioratus saeculo XIII.  Redditus annui canoniae, cuius bona erant dispersa in quinque comitatibus, erat 228 Librarum.   Status personalis:  1381: 17; ca. 1475: 12; 1482: 19; 1500: 16 religiosi.   Patronatus erat penes archiepiscopos Cantuarienses, saeculo XIV tamen erat patronus Comes de Pembroke.  Saeculo XV, quo abbatia optime erat ordinata, vixit ibi canonicus Thomas Wygenhall iussit componi a Joanne Capgrave, Eremita Ord. Sti. Augustini, vitam metricam Sti. Norberti in linqua Anglica [ANG-54].  Suppressa est abbatia anno 1539.   Superest horreum, et aliqua residua minoris momenti.

ARCHIVALIA:

LITTERATURA:

SERIES ABBATUM (Colvin):

Inseri nequeunt: Henricus 12 . . (Necr. Beauchief, p. 13); Everardus (Obit. Prémontré 20-IX)

<<ELENCHUS MATERIAE>>

NOMEN:

WEST RAVENDALE  <<ELENCHUS MATERIAE>>

 

ANTIQUITUS:

Raven-, Ravenes-, Ravens-, Revendale, -dal, Ravandala.

LOCUS:

7 leucis distat a Market Rasen, versus aquilonem, quinque a Grimsby versus austrum, in Comitatu et Dioec. Lincolniensi.  Non pertinuit ad Circarias Angliae.

FUNDATIO / HISTORIA:

Prioratus. Alanus, filius Henrici comitis Brittaniae, dominus de Goello, dedit "totam villam de Westravandala cum omnibus eius pertinentiis" abbatiae de Beauport in Brittania (Circ. Normanniae Australis) ab ipso fundatae, quam donationem frater eius Conan auxit.  Bellus Portus ibi erexit prioratum, quem authentice constat fuisse domum vere formatam.  Ab illo enim dependebant novem ecclesiae parochiales vicinae, a religiosis, ut supponere licent, administratae: Waltham, Ravendale, Barnetby-le-Beck, Beelsby, Hatcliffe, Brigsley, Hawerby, Beesby, Autby, Nomina aliquorum priorum sunt nota.  Suppressus est anno 1294.  Valor redituum: 22-9 Librarum.   Anno 1327 restitutus, sed anno 1452 definitive suppressus est.  Possessiones, post bella cum Gallia fere omnes erant in manibus fisci regii, ad tempus pertinuerunt ad reginam Joannam de Navarra.  Postremo collegio de Southwell sunt tradita.   Capella monasterii superest.

LITTERATURA (fontibus Ordinis est ignotum):

<<ELENCHUS MATERIAE>>

DUBIA: <<ELENCHUS MATERIAE>>

CHARLTON

Charle-, Cerle-, Carle-, Cherlton, -tone,

Prope Uphavon, Wiltshire, Dioc. Salisbury

Prioratus, pertinens ad bona fundatita abbatiae Insulae Dei in Normannia.   Fundatus est ergo  circa annum 1187, et quidem ab ipso fundatore abbatiae matris, Reginaldo de Paveley (Pavilly).  Spectato usu communi Ordinis, probabiliter initio ibi fuit communitas regularis, saltem curiae instar, sed authentice hac de re nihil constat.  Anno 1294, quo redditus annui fuerunt Librarum 25/10, videtur ibi fuisse prior solus, anno 1324 autem "custos".  Advocatia in hanc domum fuit penes vicinum prioratum O.S.A. in Uphavon.  Prioratui de Charlton fuit annexa et incorporata ecclesia de Upchurch in Kent, cuius rector, apparenter non residens, idem fuit ac prior in Charlton.  Anno 1380 Isle Dieu alienavit Charlton et Upchurch Hospitali Stae. Catharinae "by the Tower" in London.  Nihil de aedibus superest [ANG-55]. 

Fontes:

Litteratura: 

DODFORD

Doddeford,

NW Bromsgrove, in dioec. et comitatu Worcester

Prioratus, fundatus pro canonicis O.S.A. a rege Henrico II, inter annos 1184 et 91.  Anno 1291 aestimabatur valoris 4/17 Librarum.  Propter egestatem, et negligentiam priorum anno 1464 ne unus quidem canonicus potuit ibi vivere, ideo hoc anno unitus est abbatiae Halesowen.  Vix est probabile, illam postea exposuisse in Dodford plus quam unum canonicum priorem paesertim cum constet anno 1489 tantum quattuor ex septendecim canonicis de Halesowen residentiam habuisse foris [ANG-056].  Translatio ad Ordinem nostrum peracta est per regem Eduardum I, instigante Episcopo Worcestriensi.   Anno 1535 prioratus aestimatus est valoris 7/13 Librarum.  Suppressus est cum abbatia matre anno 1538.

Litteratura:

HAILSHAM

In Sussex.  Ecclesia parochialis, quam sibi vindicavit anno 1260 abbas Bayhamensis.  Anno 1280 degebant ibi 4 canonici et totidem conversi, ergo licet supponi, ibi hoc tempore viguisse vitam communem.  Postmodum Bayham hanc ecclesiam iterum amisit (VCH Sussex II 88). 

HOLME LACY (B.M.V. et St. Thomas Cantuariensis)

Hamme, Home-, Ham Lacy

Prope Hereford, in eodem comitatu et dioecesi. Circ. Angliae Medianae

Abbatia fundata circa annum 1235 a William Fitzwarine, qui tradiderat bona abbatiae de Lavendon, ad novam canoniam ibi erigendam.  Fuit autem fundatio haec abortiva, cuius erectio intenta, sed numquam perfecta est.  Bona enim, quae fundator destinaverat in hunc finem, olim spectaverant ad episcopum de Hereford, qui statim ea repetiit.  Paulo post abbas Lavendonensis pro solutione centum Librarum omnis suis juribus in hunc locum renuntiavit.  Si umquam fundatio canoniae ibi fuerit incoepta, certe ad breve tantum tempus duravit. 

<<ELENCHUS MATERIAE>>

PRAETERMISSA:  <<ELENCHUS MATERIAE>>

Aliqui auctores recentes erronee domus quasdam aliorum Ordinum adscribunt nostro, ita:

EASTON

Prioratus in Wiltshire.  Secundum ROBERTS p. 107 erat O. Praem. Revera autem O. SS. Trinitatis (MMonBrit)

GARWAY

(Herefordshire, prope Monmouth) secundum COTTINEAU 1258 erat O. Praem.   MMonBrit asserit ibi fuisse Hospitalarios Templi. 

SWINE

NE Hull, Lincolnshire.  Erat parthenon O. Cist. quem tamen designat KNOWLES p. 141 fuisse O. Praem. initio.  Vis est probabile, eum umquam Ordini nostro de jure fuisse adnexum.  Videtur autem saeculo XII stetisse sub directione spirituali cuiusdam canonici Croxtoniensis O. Praem., quod approbavit Archiepiscopus Eboracensis.   Ex documentis tantum notus est tamquam O. Cist. (Cf. Reg. Archb. York J. le Romeyn I pp. 203, 204, 209-11, 217, 239). 

WORMGAY

Prioratus in Norfolk, secundum ROBERTS p. 158 O. Praem., refera autam O.S.A. (KNOWLES, MMonBrit).

AUCHEL

Lairuelz est auctor huius erroris.  In Optical eius p. 399 invenimus: "Auchel, filia Praemonstrati, dioec. Chichester:. Quem secuti sunt Hugo I 208, WAEFELGHEM 15, COTTINEAU 193, et immo DHGE IV 285.  Revera numquam extitit.  Ex variis antiquis catalogis patet, hoc nil aliud esse nisi corruptelam:   "DeAuchel" pro "Beauchief".  Indicatio filiationis et dioecesis, quae alios induxit ad hanc domum identificandam cum Bayham, nullius est momenti, quia scimus, Lairuelium in his rebus caute esse legendum. 

BEANTES

Secundum LAIRUELZ 399 erat "filia de Welleberg, coenobium insigne, Dioc. Chichester".  Quem sequuntur HUGO I 241, WAEFELGHEM 20, et COTTINEAU 289, qui omnes hanc canoniam quaerunt in Kent vel in Sussex, suspicantes eam esse idem ac Bayham.   Revera autem, pariter ac praecedens, est corruptela pro "Beaucef", quod est Beauchief.  Hac vice Lairuelz non errat, reapse enim haec domus erat filia Welbecensis.

BLYBOROUGH

Secundum DUGDALE VI (2) p. 587 erat prioratus O. Praem. Revera erat O.S.A. et spectabat ad abbatiam St. Osyth in Suffolk, a qua non longe distabat. (COTTINEAU 306, VCH Suffolk II 92-94)

GORZE

Dioc. Carlisle, in Cumberland.  Sic habet LAIRUELZ 399, quem sequuntur HUGO I   747, WAEFELGHEM 218, et COTTINEAU 1304.  Hugo autumat se invenisse hanc canoniam in tribus antiquis catalogis.  Revera habetur hoc nomen in catalogis S (Gorie) et V (Gorre), et quidem immediate post Shap.  Nihil nobis est notum de domu huiusmodi.  Potest esse corruptela pro Shap, quae erat unica domus Ordinis in dioecesi Carleolensi.  Forsan est desginatio loci, quo canonia Shap primitus erat condita.  Nomen fundatoris Gospatrick aliquo modo in mentem revocat vocem Gorze.

INDEMAREN

Secundum HUGO I 875 erat monasterium in Anglia, et quidem mater de Langlen, quam putat Hugo idem esse ac Langley.  Revera agitur de Oldenklooster in de Marne, matrem de Langen, ambo in Circaria Frisiae. 

OLEBOCH

Secundum LAIRUELZ p. 400 situm est in Circ. Scotiae, HUGO II 933 autem asserit hanc domum fuisse sitam in Sussex, Dioc. Chichester.  Secundum Cat. Ninivensem erat parthenon in Polonia.  Cf. quod hac de re diximus in vol. I p. 352.

<<ELENCHUS MATERIAE>>

NOTAE:  <<ELENCHUS MATERIAE>>

[ANG-01] -- <<RETURN TO TEXT>>

Notandum est, evolutionem in Circ. Saxoniae fuisse vice versa (WINTER)

[ANG-02] -- <<RETURN TO TEXT>>

Confer genealogiam apud COLVIN pp. 33 sq.

[ANG-03] -- <<RETURN TO TEXT>>

St. Radegunds Cartulary f. 186, publ. apud Colvin p. 352.  Quo in catalogo Fearn est omissa, et Talley in margine infra apponitur.

[ANG-04] -- <<RETURN TO TEXT>>

In indice vix allato, et in alio saeculi XV (CAP nr. 41)

[ANG-05] -- <<RETURN TO TEXT>>

Quoad alios Ordines, in hisce regnis, perpauci tantum ex praesulibus abbatiarum maxime praecipuarum hoc privilegio gaudebant.  De Whithorn v. infra apud Circ. Scotiae.

[ANG-06] -- <<RETURN TO TEXT>>

Libra (Pound Sterling) saeculi XV vel XVI idem valuit circiter quam triginta Librae anni 1930.

[ANG-07] -- <<RETURN TO TEXT>>

Ita in Croxton (P.R.O. Ancient Deeds A 3264), in Easby et Barlings (COLVIN pp. 271 resp. 305).  Aliquando immo abbas quidam alius Ordinis habuit jus praesentandi canonicum in Ordine nostro (cf. notam infra sub Durford)

[ANG-08] -- <<RETURN TO TEXT>>

Pestilentia, qua probabiliter est diremptus, atrociter saeviit in Anglia, ita ut circa annum 1350 multae abbatiae interitui erant proximae (cf. P.G. MODE Influence of the Black Death on the English Monasteries, Chicago, 1918)

[ANG-09] -- <<RETURN TO TEXT>>

Confer quod ad hoc referimus in praefationibus ad Circarias Hiberniae, Scotiae et Saxoniae.

[ANG-10] -- <<RETURN TO TEXT>>

Confer evolutionem in Gallia, ubi saeculo XIII plures prioratus sunt orti partim loco asceteriorum exstinctorum, partim ad curam animarum exercenda.  Et in Anglia interdum ecclesiae parochiales, a pluribus canonicis administratae, "prioratus" vocabantur, ut Kirby in Malhamdale (dep. a West Dereham).  Confer etiam quod dicimus de ecclesia Hailsham infra sub dubiis.

[ANG-11] -- <<RETURN TO TEXT>>

Dale et Cockersand ortae sunt ex erremitoriis, quod saepius accidit in ordine (St. Salvator, Vicogne, St. Elisabeth etc.)  Cf. ad hanc rem J.C. DICKINSON, The Origin of the Austin Canons, London 1950, p. 143.

[ANG-12] -- <<RETURN TO TEXT>>

De Wigenhall cf. GOOVAERTS II 397, et COLVIN 323, de Richardo ibid. II 91 et COLVIN 324 de Thoma Muskham COLVIN 170, Zacharias Chrysopolitanus, quem nonnulli auctores habent tamquam Anglum, revera erat Gallus, cf. VALVEKENS in An. Praem. 1952 pp. 53-58.

[ANG-13] -- <<RETURN TO TEXT>>

Qui eronee usquedum per confusionem quandam "de Chichester" erat appellatus.  Rectius nuncuparetur "Gervasius Anglus", Cf. de eo C.R. CHENEY, Gervase, abbot of Premontre, a mediaeval Letter-Writer (Bulletin of the John Rylands Library XXXIII Nr. 1, 1950) et K. MINTEN Gervasius, Staatsexamensarbeit Bonn 1950 MS. Epistolae eius sunt editae apud HUGO (SAM 1-124), et aliquae nuper detectae a CHENEY o.c.)

[ANG-14] -- <<RETURN TO TEXT>>

Quae vocbantur "generalia" ab anno 1387.

[ANG-15] -- <<RETURN TO TEXT>>

Anno 1401 Easby, et cum ea etiam ceterae canoniae, obtinuerunt privilegium assimilandi habitum Ordinis illi Canonicorum O.S.A. (P.L. V 355)

[ANG-16] -- <<RETURN TO TEXT>>

Cf. de hac COLVIN 227-28.  Quae sequentibus possumus complere: Abbates Angli initio nequaquam videbantur carere bona voluntate, sese iterum subiiciendi auctoritati Ordinis.  Sed Capitulum Generale imprudenter egit nimis in eos.  Abbas Curlew, visitator ab eo nominatus, statim excommunicavit Robertum abbatem de Sulby.  Thomas, abbas Welbecensis, apud Capitulum Generale magna vi testimoniorum de abbate Langleiensi requestus est, qui dein ab illo depositus et per Joannem Maxey suffectus est.  Quem autem abbas Curlew vi expulsit, multa copia testium et diffamationum in eum invehens.   Anno 1510 abbates de Welbeck et de Leyston, sicut et ambo abbates de Langley comparuerunt coram Capitulo Generali, quod causam decidit.  Tenor huius decisionis quidem nobis non est traditus, sed videtur fuisse nullo modo ad mentem abbatis Welbecensis, qui abbate Curlew deposito, a Capitulo Generali denuo nominatus fuerat visitator Angliae.  Quo munere "certa et rationabili causa" ab illo privatus est anno 1511.  Valde indignatus de his omnibus, abbas Thomas exinde instantius machinatus est separationem ab ordine, ut fuerat de facto ante annum 1503, quod et obtinuit. (Act. Cap. Gen. Laon, pp. 105, 106, 108, 113-17, 124)

[ANG-17] -- <<RETURN TO TEXT>>

"ad morem et mediocritatem aedificandi ecclesiam, quibus utuntur canonici eiusdem (scil. Praemonstratensis) ordinis". (Epistolae Canturarienses, ed. STUBBS, II 512)

[ANG-18] -- <<RETURN TO TEXT>>

Tres abbates titulares residerunt in hoc prioratu, professi Tongerloenses scilicet: R. D. Martinus Geudens, Belga, abbas tit. de Barlings 1898-1912;  R.D. Gerebernus Seadon, Anglus, abb. tit. de Welbeck 1914-30; et R.D. Georgius Toner, Anglus, abb. tit. de Cockersand, 1933-48. 

[ANG-19] -- <<RETURN TO TEXT>>

Inveniuntur in P.L. sequentia "Generalia" de Ordine: I 195, 411, VI 76-77, 159-60, 379-80, 397, VIII 77-78, 272, IX 419, XI 615-16, XII 329.

[ANG-20] -- <<RETURN TO TEXT>>

Rotuli Hugonis de Welles (Cant. & York Soc.) I 133

[ANG-21] -- <<RETURN TO TEXT>>

Chronicon Barlingense (Magdalen College, Oxford, v. supra): "Hoc anno 1162 - conventus venit in Croistona".  Wilhelmus "Porcarius de Linus" (recte Portarius) seu William the Porter, quem indicant fuisse fundatorem ipsi canonici anno 1475 (CAP no. 336), TANNER 239, et DUGDALE 876, nil fuit nisi benefactor insignis, ut abunde probat COLVIN p. 93.  Notandum tamen est, Ob. Praem. I sub die 7a februarii designare Thomam quendam "fundatorem Sti. Joannis de Valle".  Probabiliter est idem Thomas, quam Dugdale VI (2) p. 876 dicit fuisse primum abbatem, licet, probante COLVIN p. 93 in nota, hic vix potuit obiise anno 1154.  Vox "fundator" in Obituario Praemonstratensi adhiberi solet in sensu latissimo. 

[ANG-22] -- <<RETURN TO TEXT>>

Qui canonicus, vigore fundationis, praesentandus erat ab abbate de Hyde O.S.B. (MS Harl. 1761 ff. 162-63)

[ANG-23] -- <<RETURN TO TEXT>>

CAP no. 397 (cf. COLVIN 163)

[ANG-24] -- <<RETURN TO TEXT>>

Cal. Charters, Gen. Reg. House Edinburgh I 46.

[ANG-25] -- <<RETURN TO TEXT>>

CAP doc. nr. 158, de fine saec. XIII.  Cf. de hoc registro apud Circariam Hiberniae.

[ANG-26] -- <<RETURN TO TEXT>>

Taxacio Dunelmensis dioec. apud HODGSON (1820) V 354.  In eadem taxatione Alnwick valet 30, Blanchland 9 libris. 

[ANG-27] -- <<RETURN TO TEXT>>

KIRKFLEET et GASQUET (CAP) erronee praeterndunt hanc domum anno 1537 fuisse suppressam, et dein tamquam "novellam plantacionem" fuisse translatam in Stixwould.  Res quo modo revera evenerint, vide infra apud Stixwould (cf. COLVIN p. 336)

[ANG-28] -- <<RETURN TO TEXT>>

Apud nullam abbatiam processus fundationis, persona ac familia fundatoris tam bene sunt documentata ac nostro in casu.  Fuse hac de re tractat COLVIN pp. 33-35, 118-124.

[ANG-29] -- <<RETURN TO TEXT>>

Anno 1531 Joannes Green abbas resignatus, factus est "anachoreta in antiqua abbatia juxta mare" (TANNER p. 519, n.m.)

[ANG-30] -- <<RETURN TO TEXT>>

Act. Cap. Gen. Laon II 105

[ANG-31] -- <<RETURN TO TEXT>>

Censemus, redditus eius de facto certe fuisse maiores, si magnum numerum religiosorum et ecclesiarum dependentium respicimus, sicut et extensionem aedium.   Commissarii regis anno 1535 saepius redditus monasteriorum justo inferiores indicaverunt, ad praebendam ansam suppressioni eorum.

[ANG-32] -- <<RETURN TO TEXT>>

Necrol. Rommersdorfiense, 7a martii (Vide in vol. I p. 186)

[ANG-33] -- <<RETURN TO TEXT>>

Ibidem 18a Aprilis, eodemque die in Ob. Praem. I

[ANG-34] -- <<RETURN TO TEXT>>

THOMPSON Visit. Dioec. Linc. I 91

[ANG-35] -- <<RETURN TO TEXT>>

Saeculis XIV-XVI autem considerabantur ut advocati Domini de Poynings

[ANG-36] -- <<RETURN TO TEXT>>

Simon, abbas Stae. Radegundis, erat inter judices in tribunali Leicestriensi anno 1221 (Add. MS 4934, f. 160).  Quo cum facto vix concordat insertio Ob. Praem. I p. 154, enuntians Henricum fuisse tertium abbatem illius coenobii.  Forsan ponendus est alius Henricus inter Simonem et Richardum.

[ANG-37] -- <<RETURN TO TEXT>>

Qui videtur intrasse in ordinem: "Thomae canonici, fundatoris Vallae Stae. Magdalenae" (Ob. Praem. I 12, V, et eodem die Necr. Heylissem, Bibl. Roy. Bruxellis)

[ANG-38] -- <<RETURN TO TEXT>>

Praeclarus iste abbas, notabili genere ortus, studuerat Oxonii annis 1449-50, et ante annum 1459 factus est abbas in Shap.  Auxiliante Domno de Clifford, abbatiae patrono, hoc ipso anno nominatus est Vicarius Abbatis Generalis pro Circariis Angliae ad vitam.  Anno 1471 factus est episcopus Sti. Asaph, anno 1495 promotus est ad sedem de Exeter, et postremo ad Eliensem anno 1501.  Etiam tamquam episcopus semper abbatiam suam Shap, sicut et munus Vicarii Ordinis retinuit, et indefesso zelo in visitationibus suis Circarias nostras peragravit.  Mortuus est anno 1505 in Ely, ubi in ecclesia cathedrali adhuc hodie videre est spectabile eius sepulchrum Cf. de eo COLVIN 224-27, 363-64; et Dict. Nat. Biogr. Vol. 47 (London 1896) p. 383.

[ANG-39] -- <<RETURN TO TEXT>>

St. Radegund's Cartulary, MS Rawlinson B 336, f. 42.

[ANG-40] -- <<RETURN TO TEXT>>

Fragmentum obituarii Neohusiensis continet nomina unius priorissae et quatuor monialium de Stainfield, ex quo concludit COLVIN p. 336, forte iam prius extitisse relationes inter hoc asceterium et Ordinem nostrum.  Possibile est, illud ad tempus fuisse sub directione spirituali Ordinis, ut Swine, de quo infra sub dubiis.

[ANG-41] -- <<RETURN TO TEXT>>

Ambo nomina, Sulby et Welford, mixtim occurrunt in diplomatibus, nec umquam peracta est translatio ulla ex quo loco in alium. 

[ANG-42] -- <<RETURN TO TEXT>>

P.R.O., Ancient Corresp. XX, 20.  De abbatia Sti. Quirici vide vol. 1.

[ANG-43] -- <<RETURN TO TEXT>>

Cal. Charter Rolls IV 383

[ANG-44] -- <<RETURN TO TEXT>>

Episcopal Reg. St.Davids I 128

[ANG-45] -- <<RETURN TO TEXT>>

Ibidem 514, 658

[ANG-46] -- <<RETURN TO TEXT>>

BREWER III nr. 5

[ANG-47] -- <<RETURN TO TEXT>>

MS 995/III 247b, et 296 (Bibl Publ. de Nancy)

[ANG-48] -- <<RETURN TO TEXT>>

Occurrit adhuc anno 1476 secundum P.L. XIII.  Ceteroquin haec series, innixta illa quae invenitur in "Rememoratio" saec. XIV (publ. a MADDEN) est fide digna et adcurata.

[ANG-49] -- <<RETURN TO TEXT>>

Erat justiciarius regni meritissimus.  Sub die 24a nov., Ob. Praem. I exaltat laudes eius hisce verbis: "William Brewer fundator quatuor domuum religionis in Anglia, qui dedit nobis duo calices argenteos valoris decem marcarum".  Cf. de eo WATKIN op. cit. infra.

[ANG-50] -- <<RETURN TO TEXT>>

Catalogi quidem Ordinis omnes eam attribuunt Circariae Boreali.  Sed ex duobus indicibus Anglis, de quibus vide supra in praefatione, patet eam de facto, ut situs eius exiguit, pertinuisse ad Medianam.

[ANG-51] -- <<RETURN TO TEXT>>

Professus de Lavendon, paulo post annum 1507, factus est abbas in Langley, unde transfertur in Newhouse, ubi occurrit annis 1517-18.  Aliquot annis post nominatus est episcopus Elphinensis in Hibernia, quem episcopatum retinuit simul cum abbatiis.   Welbeck (ab an. 1519) et Tichfield (an. 1529) aliisque praebendis sat pinguibus usque ad obitum suum anno 1536.  Vitam vero degit in Anglia, ubi videtur esse functus munere episcopi suffraganei Eboracensis (COLVIN 365)

[ANG-52] -- <<RETURN TO TEXT>>

Hubertus iste postea factus est episcopus Salisburiensis, dein Archiepiscopus Cantuariensis.  Semper fuit fautor egregius Ordinis.

[ANG-53] -- <<RETURN TO TEXT>>

Media pars huius parochiae data fuerat a Joanne Rege abbatiae Cisterciensium in Viterbo (Italia), qua cum exinde canonici de West Dereham per integrum fere saeculum XIV litigaverunt (vide Cel. Pat. Rolls 1321-24 p. 290, 1350-54 p. 201, 1367-70 p. 259, Cal. Close R. Henry IV, III p. 14)

[ANG-54] -- <<RETURN TO TEXT>>

Archetypus huius carminis pretiosi, 587 versibus consistens, nunc asservatur in Huntington Library, San Marino, California, U.S.A.

[ANG-55] -- <<RETURN TO TEXT>>

Has notas benigne nobis transmisit M.J.L. Kirby, ex articulo suo congesto pro VCH Wiltshire, opere ad prelum parato.

[ANG-56] -- <<RETURN TO TEXT>>

Videlicet respective in Clent. Wallsall, Wednesbury et Dodford.  Patet ergo, prioratum Dodford post annum 1464 non amplius fuisse domum formatam, ut falso asserit Kirkfleet 1. c.  Qui error innititur in CAP II 186, ubi probante COLVIN p. 391, legendum est Halesowen pro Dodford.

<<ELENCHUS MATERIAE>>

<<LIMES CIRCARIA ANGLIAE || END OF THE CIRCARY OF ENGLAND>>

Posted unconditionally on this website with the permission of both DeGruyter Publishing Company, Berlin, Germany and Abbot Thomas Handgraetinger, Windberg Abbey, 1999.  All rights reserved by both DeGruyter Publishing Company, Berlin, Germany and Windberg Abbey, Order of Canons Regular of Prémontré.